Δημήτρης Τζώρας – Πολιτικός Αναλυτής
Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, είχε πει κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πως το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκε ήρεμος και βέβαιος για την τελική έκβαση του πολέμου, ήταν, όταν επιτέθηκαν οι Ιάπωνες στο Πέρλ Χάρμπορ.
Κατάφεραν να ξυπνήσουν έναν οικονομικό και στρατιωτικό γίγαντα. Με την ίδια ηρεμία, νηφαλιότητα και αυτοπεποίθηση, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το διορισμό Μπάιντεν από τους Κινέζους, στην κορυφή της Αμερικανικής εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Κορωνοϊός, ήταν ένα ιδιότυπο Περλ Χάρμπορ, το οποίο επέτρεψε να συμβεί η Προεδρία Τραμπ, όπως τότε, είχε επιτρέψει ο Ρούσβελτ το «αιφνιδιαστικό» χτύπημα των Ιαπώνων στην αεροναυτική βάση της Χαβάη. Μετά το χτύπημα στο Περλ, η Αμερική, άρχισε να υποχωρεί σε ολόκληρο τον ανατολικό Ειρηνικό, μέχρι που μπήκε στην ναυμαχία στις Αλεούτιες Νήσους και στα Μίντγουει, ο πρώτος αποτελεσματικός φραγμός και το σύνθημα για την μεγάλη αντεπίθεση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Τραμπ, ήθελε και το έδειχνε με κάθε σημειολογικό τρόπο, ότι είναι ταυτισμένος με τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και τον FDR.
Η πολιτική προεκλογική ατζέντα το 2016, οριοθετούνταν ανάμεσα στην σύγκρουση του λαού, που εξέφραζε ο Τραμπ και των σάπιων Ελίτ, που εξέφραζε η Χίλαρι Κλίντον. Όμως, τώρα, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά και ιδιαίτερα μετά την μαζική νοθεία, το βάρος της πολιτικό-ιδεολογικής σύγκρουσης, μετατοπίστηκε στρατηγικά και έγινε Αμερικανοί εναντίον των Κινέζων εισβολέων στο Αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Ο εχθρός, πλέον, έχει αποκτήσει στην συνείδηση του Αμερικανικού λαού και των δυνάμεων ασφαλείας, εσωτερική και εξωτερική υπόσταση.
Όποιος παρακολούθησε προσεκτικά την ορκωμοσία Μπάιντεν, θα κατάλαβε από την στάση του σώματος και τις εκφράσεις των συμμάχων του που παρευρίσκονταν στην τελετή, μία παγωμάρα και ένα φόβο! Δεν είχαν το ύφος νικητή, όπως θα περίμενε κανείς. Ήταν φοβισμένοι, διότι γνωρίζουν το έγκλημα, το οποίο έχουν διαπράξει. Γνωρίζουν, ότι η Νέμεσις, θα έρθει γι’ αυτούς.
Οι ΗΠΑ, ιστορικά, ποτέ δε ξεκίνησαν μικρό ή μεγάλο πόλεμο, χωρίς την εντατική ψυχολογική προετοιμασία του λαού. Ο απλός λαός, τώρα είναι έτοιμος να υπερασπιστεί, εν όπλοις, τον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό. Οι επιχειρήσεις που θα πρέπει να στηρίξουν οικονομικά τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν αρχίσει και αυτές, να βλέπουν στον ορίζοντα το τέλος του έργου, που έχουν στήσει ο Τραμπ και αυτοί που τον έφεραν στην εξουσία.
Πρέπει στην ανάλυσή μας, να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και μέσα από τα μάτια αυτών που σχεδιάζουν την πορεία της ανθρωπότητας. Ένας πόλεμος με την Κίνα, που μπορεί να κρατήσει μία δεκαετία, θα απαιτήσει τεράστιο φόρο αίματος από τους Αμερικανούς, τεράστιο ψυχολογικό σθένος και πειθαρχία. Ένας πόλεμος, που μπορεί να έχει 30 εκατομμύρια νεκρούς Αμερικανούς, δεν σχεδιάζεται πλήρως ούτε υλοποιείται μέσα σε μία τετραετία, ειδικά μάλιστα, όταν έχεις μπροστά σου να αντιμετωπίσεις και τον εσωτερικό εχθρό.
Οι Αμερικανικές υπηρεσίες γνωρίζουν, ότι οι BLM (Black Lives Matter), έχουν χρηματοδοτηθεί από τους Κινέζους. Γνωρίζουν πολύ καλά, ποιες εταιρείες και ποιους πολιτικούς να κυνηγήσουν. Θα το κάνουν, όταν γίνει κοινωνικά επιτακτικό το αίτημα. Ένα νέο στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, πρέπει να αναδυθεί, ώστε η Αμερική να προχωρήσει απερίσπαστη στην σύγκρουση με την Κίνα. Όπως ακριβώς, κατάφερε να επιτύχει ο Ρούσβελτ. Ο κορωνοϊός και η νοθεία στις εκλογές, κατάφεραν να ξυπνήσουν τον αμερικανικό γίγαντα από τον λήθαργό του.
Η «νίκη» λοιπόν, Μπάιντεν, είναι το ανώτατο όριο επέκτασης του εχθρού, όπως ήταν οι Αλεούτιες Νήσοι για τους Ιάπωνες. Θέλει χρόνο το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα για να «συμμορφωθεί», με τις επιταγές και τις ανάγκες ενός παγκοσμίου πολέμου. Χρειάζονται ειδικό baby sitting πριν το πάρουν απόφαση, ότι θα υπακούσουν στο «γονέα» της Ιστορίας. Ο Τσώρτσιλ έλεγε, πως μπορείς να βασίζεσαι στους Αμερικανούς, ότι θα κάνουν το σωστό, αφού πρώτα έχουν δοκιμάσει να κάνουν όλα τα άλλα! Ε, λοιπόν, αυτό κάνει το Αμερικανικό Πολιτικό σύστημα. Δοκιμάζει όλα τα άλλα, πριν αναγκαστεί να πράξει το σωστό, που είναι ο πόλεμος εναντίον του Κινεζικού Καπιταλισμού και των θιασωτών της παγκοσμιοποίησης. Το ότι διάφοροι Αμερικανοί αξιωματούχοι, πολιτειακοί παράγοντες και δημοσιογράφοι προσπαθούν με ατσούμπαλο και γελοίο τρόπο να προστατέψουν το κύρος των σμπαραλιασμένων, από τους Κινέζους, θεσμών τους, δεν σημαίνει ότι η μεγάλη συστημική αφύπνιση στα σπλάχνα της αμερικανικής δημοκρατίας, δεν έχει ήδη συντελεστεί.
Μην υποτιμάτε τους Αμερικανούς και τους πατριώτες μέσα στις υπηρεσίες και τον στρατό. Δεν είναι ηλίθιοι, ούτε όλοι είναι κομματόσκυλα. Ξέρουν πλέον, ότι η χώρα τους, βρίσκεται υπό επίθεση. Το έμαθαν και το εμπέδωσαν οι πάντες πλέον, μετά από όλα αυτά που συνέβησαν πριν και μετά τις εκλογές. Ακόμα και οι γραφειοκράτες μέσα στις μυστικές υπηρεσίες, κατάλαβαν επιτέλους, ότι αυτή η κατάσταση, η άλωση της χώρας τους από τον Κινεζικό παράγοντα, έφτασε στο μη παρέκει. Δε θα επιτρέψουν ξανά, να γίνει τέτοια νοθεία.
Θα τολμούσα να πω, ότι ίσως και οι υστερίες της Πελόζι και του Σούμερ, να είναι μέσα στον ευρύτερο σχεδιασμό των αμερικανικών υπερελίτ. Να εξοργίζουν και να ατσαλώνουν τον πατριωτικό χώρο, ώστε οι δυνάμεις αυτές, να είναι έτοιμες να στρέψουν την πολεμική τους οργή εναντίον του προγραμματισμένου εχθρού, στον σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο. Οι Αμερικανοί, ακόμα και τύποι σαν τον Μπάιντεν, μπορεί μία μέρα να ξυπνήσουν και να πουν στους Κινέζους, ευχαριστούμε για τα ωραία σας λαδώματα, αλλά τώρα πάμε σε πόλεμο!
Τις παγκόσμιες εξελίξεις και την συμπεριφορά των Εθνών, πρέπει να τα εξετάζουμε και να τα αναλύουμε μέσα από τα μάτια της κοσμοσυστημικής ιστορίας. Σε αυτό τον μικρό πλανήτη, σε αντίθεση με αυτά που λένε οι «ειδικοί» και θιασώτες του πολύ-πολικού κόσμου, δε χωράνε δύο υπερδυνάμεις που ανήκουν – ανεξάρτητα από τις καπιταλιστικές παραλλαγές τους – μέσα στο ίδιο οικονομικό σύστημα. Η σύγκρουση, είναι νομοτελειακή, όπως η ανατολή του ήλιου.
Αυτή την στιγμή, το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα, είναι αιχμάλωτο του Τραμπ. Οι Ρεπουμπλικανοί, είναι ευάλωτοι μπροστά στη δημιουργία ενός νέου κόμματος από τον Τραμπ και θα υποταχθούν στο τέλος στην ατζέντα του και οι Δημοκρατικοί, δεν έχουν πλέον κοινωνικό σώμα να τους στηρίζει. Εάν είχαν κερδίσει νόμιμα τις εκλογές, δε θα χρειάζονταν τον στρατό να τους προστατεύει και να ορκίζουν τον ηγέτη τους ανάμεσα σε μία παρέα, σάπιων πολιτικών. Θα είχαν φέρει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όπως έκανε ο Ομπάμα για να πανηγυρίσουν την ιδεολογική και πολιτική τους νίκη. Θα ήταν, όπως συμβαίνει πάντα, μία πολιτική επίδειξη ισχύος προς τον ηττημένο αντίπαλο, για τους θυμίσουν ότι η ατζέντα του, ηττήθηκε.
Όμως, δεν είχαμε κάτι τέτοιο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Μια κλίκα παιδόφιλων και διεφθαρμένων πολιτικών, είχε μαζευτεί να χειροκροτήσει μία μαριονέτα. Τα πράγματα λοιπόν, δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν οι ηλίθιοι δημοσιογράφοι και τα πανηλίθια αφεντικά τους. Πέραν της Αμερικανικής κοινωνίας και οι Ευρωπαϊκές, αρχίζουν να βλέπουν ότι χάνουν τις χώρες τους από τους Κινέζους Μαρξιστές και αρχίζουν να αντιδρούν. Άρα, η πολιτική επιτυχία του εγχειρήματος Τραμπ, είναι ακριβώς ό,τι ζητούσε ο ευρύτερος Ευρωατλαντικός χώρος, για να κινηθεί κατά της ανατολής. Διατλαντική, κοινωνική συστράτευση. Τα γρανάζια της ιστορίας έχουν γυρίσει και όπως είπε πολύ σοφά ο Πρόεδρος Τραμπ, τα καλύτερα έπονται και θα φανεί σύντομα αυτό…
