Πάντα είναι μακρύς ο δρόμος για το στόχο σου
Οι μεγάλες ταχυτητες χρειαζονται υψηλές προδιαγραφές αλλιώς είναι αυτοκτονία
Η παρακμή τής εποχής φρόντισε να μην σε επιρεάζει
2012, ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Εάν δεν βρεθεί σύντομα λύση, η Ευρώπη θα διαλυθεί, ενώ θα ξεσπάσουν πολλοί διαφορετικοί πόλεμοι, μπροστά από τις πόρτες των σπιτιών μας - οι οποίοι θα ενταθούν από ένα κύμα μεταναστών που θα εισβάλλει στην πλούσια Δύση
“Για να μπορέσει η Ελλάδα όχι μόνο να ξεφύγει από την κρίση, αλλά να τα καταφέρει να γίνει η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα του κόσμου (άρθρο μας), όπως αξίζει σε όλους τους Έλληνες, πρέπει να ξέρει τι θέλει, να το θέλει πραγματικά και να προσπαθήσει να το επιτύχει με όλες τις δυνάμεις της – εντός του 2012 και μέσα στο Ευρώ, όχι μόνο επειδή έχει ανάγκη την Ενωμένη Ευρώπη για την ασφάλεια της, αλλά και γιατί η έξοδος της, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, θα ήταν απλά μία ομολογία συλλογικής αποτυχίας: μία πληγή, η οποία πάρα πολύ δύσκολα θα έκλεινε στο μέλλον.
Εάν θέλουμε να τα καταφέρουμε, μπορούμε να το κάνουμε, χρησιμοποιώντας στην ανάγκη δικά μας μέσα – ενώ οφείλουμε να προσέξουμε στο μέλλον, απαιτώντας από οποιαδήποτε κυβέρνηση επιλέξουμε, από την ΕΕ επίσης, τη συμμετοχή μας στις βασικές αποφάσεις, οι οποίες θα αφορούν το μέλλον μας. Η εγκατάσταση της άμεσης δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι απόλυτη προτεραιότητα αφού, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η Ελληνική κρίση οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην Πολιτική - πολύ λιγότερο σε άλλους παράγοντες, όπως για παράδειγμα πολιτιστικούς, κοινωνικούς ή οικονομικούς.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε την άποψη ότι, μετά το πρώτο εξάμηνο του 2012 θα τελειώσει η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη – είτε διατηρηθεί το κοινό νόμισμα, όπως εμείς τουλάχιστον ελπίζουμε, είτε όχι. Το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα – η ύφεση θα ολοκληρωθεί δηλαδή, είτε χρεοκοπήσει λόγω πολιτικής ανικανότητας, είτε όχι. Τέλος, η αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ και των κοινωνικών τάξεων, μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον όλων μας: μέσα από μία «λειτουργικότερη» αναδιανομή των εισοδημάτων και των περιουσιακών στοιχείων, η οποία θα οδηγήσει ξανά στην αύξηση της απασχόλησης και στην ανάπτυξη”.
Ανάλυση
Περίληψη: Οι μεγάλες ευθύνες της χώρας μας, οι γερμανικές ευθύνες, τα δήθεν ευεργετικά αποτελέσματα της υιοθέτησης εθνικών νομισμάτων, η δικτατορία των τραπεζών, η σημασία της ΕΚΤ για την έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση, η γερμανική πληθωριστική υστερία, ο πλούτος των εθνών (πίνακες με την κατανομή των περιουσιακών στοιχείων ανά τον κόσμο), η αναγκαιότητα της αναδιανομής εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων για την επιβίωση της Δύσης, οι τεράστιες μελλοντικές απειλές για τις πλούσιες χώρες, η υποχρέωση άμεσης, ριζικής επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων και οι προβλέψεις μας για το 2012.
Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι, εμείς οι Έλληνες είμαστε άμοιροι ευθυνών για όλα όσα συμβαίνουν στην οικονομία μας – για τη διαπλοκή, για τη διαφθορά, για την απίστευτη έλλειψη προγραμματισμού, για την ανυπαρξία επιχειρηματικού πλαισίου, για την ανεπάρκεια της πολιτικής, για τον αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, για τη μειωμένη φορολογική συνείδηση (αν και οφείλεται κυρίως στη μηδενική σχεδόν ανταποδοτικότητα των φόρων), για τα ελλείμματα και για τα χρέη.
Εν τούτοις, τίποτα από όλα αυτά δεν νομιμοποιεί τις απίστευτες επιθέσεις των γερμανικών κυρίως ΜΜΕ και τον σκόπιμο διασυρμό της χώρας μας, με στόχο την τοποθέτηση της διεθνούς κοινής γνώμης εναντίον μας – γεγονότα που σίγουρα δεν διευκολύνουν τις όποιες προσπάθειες εξυγίανσης της οικονομίας μας, οι οποίες θα ήταν σημαντικά ευκολότερες, εάν η Γερμανία εξοφλούσε αυτά που μας οφείλει (πολεμικές επανορθώσεις).
Άλλωστε, δεν είναι άμοιρη ευθυνών και η Γερμανία για τη διαφθορά στη χώρα μας – αφού η γερμανική ιδίως βιομηχανία ήταν αυτή, η οποία διέφθειρε «ανερυθρίαστα» και χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, για ολόκληρες δεκαετίες τις κυβερνήσεις μας. Η Siemens, η MAN, η Daimler και η Thyssen/HDW, οι τέσσερις αυτοί μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι, έχουν γράψει αναμφίβολα «Ιστορία διαφθοράς» στην Ελλάδα.
Ας μην ξεχνάμε δε ότι, οι πολεμικές βιομηχανίες της Γερμανίας δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πλημμυρίσουν με όπλα μία χώρα,την πρώτη σε κατά κεφαλήν εξοπλιστικό κόστος μεταξύ όλων των χωρών του ΝΑΤΟ, η οποία δεν είχε φυσικά τη δυνατότητα να τα πληρώνει. Ακόμη και το 2010, όταν η Ελλάδα δήλωνε αδυναμία πληρωμών, ενώ γινόταν εισαγγελικές έρευνες για τα τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς, η Γερμανία την υποχρέωσε να αγοράσει δύο υποβρύχια – να χρεωθεί δηλαδή με 1 δις €, παρά το ότι ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένη.
Περαιτέρω, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, εάν η Ελλάδα δεν επιβαρυνόταν με εξοπλιστικά προγράμματα, όπως όλοι οι υπόλοιποι «εταίροι» της, το δημόσιο χρέος της δεν θα ξεπερνούσε σήμερα το 60% του ΑΕΠ της – παρά την κακή διαχείριση των οικονομικών της, από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις της τα τελευταία 30 χρόνια (ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, η μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων μας θα ήταν ουτοπική, εάν εξερχόμαστε από την ΕΕ - ενώ η έξοδος από την Ευρωζώνη προϋποθέτει την έξοδο από την ΕΕ).
Ολοκληρώνοντας την εισαγωγή μας, αυτός που απειλεί να καταστρέψει την Ευρωζώνη δεν είναι προφανώς η Ελλάδα,αλλά ο απίστευτα παράλογος «χρηματοπολιτικός δογματισμός» της γερμανικής κυβέρνησης – η οποία υπεραμύνεται των τραπεζών (εγκρίνοντας τον απεριόριστο δανεισμό τους από την ΕΚΤ με 1%, την αγορά ομολόγων του δημοσίου με άνω του 5% ή/και τη διάσωση τους από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους), απαγορεύοντας παράλληλα στα κράτη να «απολαύσουν» ανάλογες διευκολύνσεις.
Ουσιαστικά δηλαδή, η Γερμανία (σε καμία περίπτωση οι Γερμανοί Πολίτες, οι οποίοι υποφέρουν τα πάνδεινα από την ηγεσία τους) είναι αυτή, η οποία συνεχίζει να ενισχύει τις τράπεζες, εις βάρος των κρατών και των Πολιτών της Ευρώπης – αυτή η οποία έχει επιβάλλει τη δικτατορία των τραπεζών, προφασιζόμενη την «επιβουλή» των αγορών και τις «αιμοβόρες» επιθέσεις του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος (ενδεχομένως στα πλαίσια της αντιπαράθεσης της με τις Η.Π.Α. και τηνΚίνα, με στόχο την απολυταρχική ηγεσία της Ευρώπης, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο).
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, όλοι όσοι υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, πόσο μάλλον χωρίς τη «μεσολάβηση» ενός άλλου νομίσματος και μίας άλλης κεντρικής τράπεζας (θα μπορούσε να είναι η ελβετική κεντρική τράπεζα και το φράγκο ή κάποιο άλλο νόμισμα, εάν δεν ήθελε κανείς το δολάριο και τη Fed), δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν ότι, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό, εν μέσω μίας κρίσης δανεισμού και χρέους – η οποία έχει αναγκάσει τη χώρα μας να αποκοπεί από τις αγορές.
Εν τούτοις, έχουν ένα καταλυτικό επιχείρημα, με το οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να αντιπαρατεθεί: πρόκειται για μία λύση, η οποία εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς - για μία εθνικά υπερήφανη λύση, η οποία τουλάχιστον θα εξασφάλιζε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Εάν λοιπόν, όπως ισχυρίζονται οι υπέρμαχοι της δραχμής, δεν θέλουμε να γίνουμε προτεκτοράτο της Γερμανίας, εάν προέχει η εθνική μας κυριαρχία, αφού είναι αδύνατον να υπάρξει ισότιμη συνύπαρξη όλων των χωρών εντός της Ευρωζώνης, καθώς επίσης επειδή είναι ανέφικτη η πολιτική και δημοσιονομική ένωση της Ε.Ε., στα «πρότυπα» των Η.Π.Α., πόσο μάλλον αφούπρόκειται καθαρά για μία Ευρώπη των τραπεζών και του Καρτέλ, πως είναι δυνατόν να παραμείνουμε κράτος-μέλος και πως μπορούμε να περιμένουμε συμφέρουσες για τη χώρα μας αποφάσεις, οι οποίες προϋποθέτουν την ανύπαρκτη αλληλεγγύη και τη βοήθεια των ισχυρών της ένωσης;
Χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις ή καθαρές απαντήσεις στα παραπάνω, εμείς έχουμε την άποψη ότι, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε σε κάποιο βαθμό το βιοτικό μας επίπεδο και την εθνική μας κυριαρχία, οφείλουμε να αγωνισθούμε με στόχο την «εξομάλυνση» της Ευρωζώνης – ξεκινώντας από τη μεθοδική επίλυση των δικών μας προβλημάτων. Η γεωπολιτική μας θέση, η ανεπάρκεια της πολιτικής μας ηγεσίας (η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει απλά και μόνο με την υιοθέτηση της δραχμής), το δημόσιο χρέος, τα «δίδυμα ελλείμματα», καθώς επίσης τα υπόλοιπα δυσμενή μεγέθη της οικονομίας μας, είναι πολύ δύσκολο να μας επιτρέψουν ένα βιώσιμο, ελεύθερο μέλλον, εάν τυχόν εγκαταλείψουμε μονομερώς την Ευρωζώνη.
Όσον αφορά τώρα τα δήθεν ευεργετικά αποτελέσματα της υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, τα οποία εστιάζονται κυρίως στην υποτίμηση του (αύξηση της ανταγωνιστικότητας λόγω μείωσης του εργατικού κόστους και, κατ’ επακόλουθο, μείωσης των τιμών των εγχώριων προϊόντων και υπηρεσιών – αύξηση των τιμών των εισαγομένων), έχουμε τη γνώμη ότι, έχει περάσει πλέον εκείνη η εποχή, κατά την οποία «κοροϊδεύονταν» οι εργαζόμενοι - με το «εργαλείο» της πληθωριστικής υποτίμησης των μισθών τους. Η εσωτερική, ξεκάθαρη υποτίμηση, η οποία σήμερα επιχειρείται, έχει ακριβώς τα ίδια πλεονεκτήματα – με εξαίρεση το ότι, γίνεται αμέσως αντιληπτή από τους εργαζομένους.
Εν τούτοις, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το ύψος των μισθών (συμμετέχουν με συντελεστή 1 στο παραγόμενο προϊόν, όταν στη Γερμανία ο συντελεστής είναι 1,7), αλλά η παραγωγικότητα των εργαζομένων – η οποία είναι πάρα πολύ χαμηλή τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ένα επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι η ανυπαρξία παραγωγικών επενδύσεων, από τις οποίες εξαρτάται κυρίως η πολυπόθητη ανάπτυξη – γεγονός που οφείλεται αφενός μεν στη χαμηλή παραγωγικότητα των εργαζομένων, αφετέρου στη γραφειοκρατία, καθώς επίσης στην έλλειψη σταθερού/ορθολογικού επιχειρηματικού και φορολογικού πλαισίου.
Όλα αυτά τα προβλήματα, όπως και πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων θεωρούμε ως σημαντικότερο την πολιτική ανεπάρκεια ή/και τη διαφθορά, δεν πρόκειται να λυθούν «ως εκ θαύματος», απλά και μόνο με την επιστροφή στη δραχμή. Αντίθετα, πρόκειται για μία επίπονη, μακρόχρονη διαδικασία, η οποία δεν επιβαρύνεται σημαντικά από τη συμμετοχή μας στο κοινό νόμισμα – ενώ είναι δυνατόν να ωφεληθεί η Ελλάδα, εάν η Ευρωζώνη εκλογικευθεί και εάν ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα των επί μέρους οικονομιών της (κάτι που θεωρούμε εξαιρετικά πιθανόν να συμβεί εντός του 2012).
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΤ
Όλοι συμφωνούν σχετικά με το ότι η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να επιβιώσει, χωρίς την εγγύηση της ΕΚΤ για τα ομόλογα δανεισμού των κρατών. Επειδή όμως η ΕΚΤ δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράζει κρατικά ομόλογα (επιτρέπεται μόνο στη δευτερογενή αγορά), αφού απαγορεύεται από τη συμφωνία του Μάαστριχτ, ο μοναδικός δρόμος είναι η εκχώρηση μίας τραπεζικής άδειας στο μηχανισμό σταθερότητας (EFSF) - έτσι ώστε να δανείζεται αυτός χρήματα από την ΕΚΤ και να αγοράζει τα ομόλογα εκείνων των χωρών, οι οποίες αδυνατούν να απευθυνθούν στις αγορές, δανειζόμενες με βιώσιμα επιτόκια.
Φυσικά, ο μηχανισμός σταθερότητας θα αγόραζε ομόλογα δημοσίου, υπό την προϋπόθεση της παρουσίασης και εφαρμογής προγραμμάτων εξυγίανσης των προϋπολογισμών, εκ μέρους των κυβερνήσεων των χωρών, οι οποίες θα απευθυνόταν στον ίδιο για δανεισμό (το ενδεχόμενο αυτό θα διευκόλυνε και τη Γερμανία, η κεντρική τράπεζα της οποίας δανείζει τις άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης μέσω της ΕΚΤ – γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την έκθεση της σε επισφαλείς πιστώσεις, ύψους περί τα 500 δις €).
Η γερμανική ηγεσία όμως αντιδράει σε μία τέτοια προοπτική ισχυριζόμενη ότι, θα επρόκειτο για μία «μονεταριστική αντιμετώπιση» του δημοσίου χρέους και για μία «άδεια εκτύπωσης χρημάτων» στην ΕΚΤ – προφανώς αιτιολογημένα, αφού πράγματι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Εν τούτοις, αυτό ακριβώς κάνουν και έκαναν οι ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες ανέκαθεν: δανείζονται χρήματα από την ΕΚΤ με χαμηλά επιτόκια και τα δανείζουν στα κράτη, αγοράζοντας τα ομόλογα τους – με αρκετά μεγάλα ποσοστά κέρδους. Στη συνέχεια, τοποθετούν τα ομόλογα σαν εγγύηση στην ΕΚΤ, λαμβάνουν νέα δάνεια, τα δανείζουν ξανά στα κράτη κοκ. – κάτι που ερμηνεύεται ως ένα διαρκές πρόγραμμα επιδότησης του τραπεζικού κλάδου, αφού οι τράπεζες κερδίζουν χρήματα, χωρίς να επενδύουν ούτε ένα σεντς από τα ίδια κεφάλαια τους.
Επομένως η δημιουργία χρημάτων από το πουθενά, με κέρδη για τις τράπεζες, είναι θεμιτή κατά τη δογματική Γερμανία – ενώ παραδόξως δεν συμβαίνει το ίδιο, εάν η δημιουργία χρημάτων λειτουργεί μέσα από ένα κοινό τραπεζικό ινστιτούτο (ΕΚΤ), τα κέρδη του οποίου μοιράζονται από τους Πολίτες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης! Η αιτία είναι, πάντοτε κατά τη Γερμανία, το ότι, η αύξηση των χρημάτων, με «εντολή» της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, δημιουργεί υποχρεωτικά πληθωρισμό – επομένως, πρόκειται για μία μεγάλη κοινωνική αδικία, αφού σε τελική ανάλυση ο (υπέρ)πληθωρισμός επιβαρύνει δυσανάλογα Πολίτες και κράτη.
Η στρατηγική όμως αυτή, παρά το ότι λειτουργεί σε πάρα πολλές χώρες (Η.Π.Α., Ιαπωνία, Ελβετία, Μ. Βρετανία κλπ.), δεν έχει οδηγήσει στον πληθωριστικό Αρμαγγεδώνα, στον οποίο αναφέρεται η Γερμανία – πιθανότατα επειδή το νέο χρήμα που δημιουργείται, εξισορροπεί τα μειωμένα έσοδα των κρατών, τα οποία οφείλονται στην ύφεση των οικονομιών τους. Επομένως,τις προστατεύει από την πλήρη κατάρρευση, ενώ δεν τις απομονώνει από τις αγορές – γεγονός που τεκμηριώνεται από το ότι, η Βρετανία δανείζεται με χαμηλότερα επιτόκια, σε σχέση με τη Γερμανία, παρά το τεράστιο έλλειμμα του προϋπολογισμού της, το οποίο είναι πολλαπλάσιο του γερμανικού.
Περαιτέρω, όλες οι ευρισκόμενες σε κρίση Οικονομίες, εντός και εκτός της Ευρωζώνης, είναι πολύ μακριά από την πλήρη εκμετάλλευση των παραγωγικών δυνατοτήτων τους – μπορούν δηλαδή να παράγουν πολύ περισσότερα, από αυτά που μπορούν να πουλήσουν, χωρίς να χρειαστούν νέες επενδύσεις.
Επομένως, η δημιουργία (εκτύπωση) χρημάτων θα μπορούσε τότε μόνο να προκαλέσει πληθωρισμό, εάν η εξ αυτής μεγαλύτερη παροχή πιστώσεων θα είχε σαν αποτέλεσμα μία πολύ ισχυρή «πυροδότηση» της Ζήτησης, η οποία θα οδηγούσε σε πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης – οπότε σε νέες επενδύσεις, για την κάλυψη των παραγωγικών κενών. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα – εάν δε προκύψει, θα μπορούσε αμέσως να διορθωθεί, με τη βοήθεια υψηλότερων επιτοκίων.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ
Συνεχίζοντας, η μάλλον «υστερική» προειδοποίηση (warning), όσον αφορά τους κινδύνους ενός υπερπληθωρισμού, τους οποίους επισημαίνουν διαρκώς πολλοί Γερμανοί τραπεζίτες και οικονομολόγοι (κυρίως μέλη της ΕΚΤ ή της Bundesbank), παρά το ότι αρκετά χρόνια πριν από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης δεν έκαναν απολύτως τίποτα (αν και γνώριζαν ότι, οι εμπορικές τράπεζες σχεδόν διπλασίασαν την προσφερόμενη ποσότητα χρήματος, αυξάνοντας δραματικά την παροχή πιστώσεων), είναι «ψευδεπίγραφη» - ενώ εξυπηρετεί προφανώς άλλες σκοπιμότητες.
Η τότε έντονα επεκτατική πιστωτική πολιτική των εμπορικών τραπεζών, οδήγησε αναμφίβολα στην πληθωριστική αύξηση των τιμών των ακινήτων - καθώς επίσης άλλων περιουσιακών στοιχείων. Με αυτόν τον τρόπο δημιούργησαν, ιδίως οι γερμανικές τράπεζες, «τιμολογιακές φούσκες», στο σπάσιμο των οποίων, καθώς επίσης στην ύφεση που το ακολούθησε, οφείλεται η έκρηξη του δημοσίου χρέους χωρών όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία – στην Ελλάδα, αντίθετα, δεν έπεσε στην παγίδα ο ιδιωτικός τομέας, γεγονός που τεκμηριώνεται από τον ελάχιστο συγκριτικά δανεισμό του, αλλά ο δημόσιος (μέσα από τον τεράστιο δανεισμό του για έργα υποδομής, για τους Ολυμπιακούς αγώνες, για τα υπερβολικά εξοπλιστικά προγράμματα κλπ. - κυρίως προς όφελος της γερμανικής και γαλλικής βιομηχανίας).
Η αδιαφορία αυτή απέναντι στις οικονομικές αλληλεπιδράσεις, συνεχίζεται με την ίδια ένταση και τον ίδιο «δογματισμό» από τη σημερινή κυβέρνηση της Γερμανίας - η οποία προωθεί καταστροφικά προγράμματα λιτότητας, «υπό την «αιγίδα» της Κομισιόν και της ΕΚΤ. Η επικέντρωση στη μείωση των δαπανών και στην εσωτερική υποτίμηση των μισθών, χωρίς κανενός είδους αναπτυξιακή πολιτική, υποσκάπτει σταθερά την πιστοληπτική ικανότητα όλων των χωρών-μελών τηςΕυρωζώνης – παρά το ότι είναι γνωστό πως σε μία Οικονομία, οι δαπάνες του ενός είναι τα έσοδα του άλλου.
Προφανώς, εάν τόσο τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, όσο και το δημόσιο μειώνουν ταυτόχρονα τα έξοδα τους, τότε εκμηδενίζεται η Ζήτηση, καθώς επίσης το ΑΕΠ – επομένως, γίνονται όλοι μαζί φτωχότεροι, ενώ το δημόσιο χρέος σε απόλυτα μεγέθη, πόσο μάλλον ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, αυξάνεται συνεχώς. Ακριβώς αυτό συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ευρωζώνη, στην οποία έχουν επιβληθεί «δρακόντεια» μέτρα λιτότητας – ακριβώς σε αυτόν το λόγο οφείλεται η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των περισσοτέρων χωρών της, καθώς επίσης η απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών, η οποία οδηγεί σε υψηλότερα επιτόκια, σε μεγαλύτερα ελλείμματα, τα οποία εκβάλλουν σε μεγαλύτερα χρέη κοκ.
Φυσικά ισχύει το ότι, εάν το δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο (όπως στην Ελλάδα και στην Ιταλία), η εξυπηρέτηση των τόκων επιβαρύνει δυσανάλογα την οικονομική δυνατότητα της χώρας – οπότε τα νέα δάνεια δεν αποτελούν λύση. Εν τούτοις, τα χρέη δεν είναι σε καμία περίπτωση ανεξάρτητα μεγέθη - τα χρέη του ενός δηλαδή, είναι η περιουσία του άλλου, γεγονός που αποσιωπούν σκόπιμα οι υπέρμαχοι της πολιτικής λιτότητας.
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Είναι εμφανές το ότι, για να εξυπηρετηθούν τα βουνά των χρεών, θα πρέπει να συμβάλλουν τα υπερβολικά περιουσιακά στοιχεία - τα οποία, παράλληλα με τη υπερχρέωση του δημοσίου, έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια μίας μικρής μειοψηφίας. Σύμφωνα με μελέτη της Merrill Lynch, περί τα 3 εκ. Ευρωπαίοι, έκαστος των οποίων έχει περιουσία σε μετρητά χρήματα άνω του 1 εκ. € (δεν υπολογίζονται τα ακίνητα), διαθέτουν συνολικά 10 τρις $ - επομένως, το διπλάσιο ποσόν των δημοσίων χρεών των πέντε χωρών, οι οποίες μαστίζονται από την κρίση: της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ελλάδας μαζί.
Στη Γερμανία, μόνο το 10% του πληθυσμού έχει συνολική περιουσία, συμπεριλαμβανομένων των ακινήτων, περί τα 4 τρις € - ενώ το ανώτερο 10% κερδίζει 8 φορές περισσότερα από το κατώτατο 10% των εργαζομένων. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί, στον οποίο καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία (financial assets) του πλανήτη, είναι αποκαλυπτικός:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ο πλούτος των Εθνών – σε τρισεκατομμύρια $ το 2010
| Κατηγορία | Η.Π.Α. | Δ. Ευρώπη | Ιαπωνία | Κίνα | Λοιπός Κ. | Σύνολο |
| | | | | | |
|
| Νοικοκυριά | 27,0 | 23,0 | 11,6 | 6,5 | 17,7 | 85,2 |
| Συνταξ. Ταμεία | 15,0 | 5,3 | 3,3 | 0,5 | 4,2 | 28,3 |
| Ασφάλειες | 6,6 | 9,6 | 3,5 | 0,6 | 2,7 | 23,0 |
| Ιδρύματα | 1,1 | 0,2 | 0,0 | 0,0 | 0,2 | 1,5 |
| Τράπεζες | 4,0 | 11,9 | 6,7 | 3,9 | 4,2 | 30,7 |
| Επιχειρήσεις | 2,0 | 1,7 | 1,2 | 3,8 | 2,3 | 11,0 |
| Κεντρικές τράπ. | 2,3 | 1,7 | 1,0 | 2,5 | 4,5 | 12,0 |
| Κεφάλαια* | 0,1 | 0,6 | 0,0 | 0,7 | 2,9 | 4,3 |
| Άλλα | 0,0 | 0,0 | 0,0 | 1,1 | 1,3 | 2,4 |
| | | | | | |
|
| Σύνολο | 58,1 | 54,0 | 27,3 | 19,8 | 38,9 | 198,1 |
* Sovereign wealth funds
Πηγή: McKinsey Global Institute
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Από τον Πίνακα Ι συμπεραίνουμε πόσο πλούσιος είναι ο δυτικός κόσμος (Η.Π.Α., Δυτική Ευρώπη και Ιαπωνία), σε σύγκριση με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη – επομένως, τις δυνατότητες του να διαχειριστεί με επιτυχία την κρίση χρέους, παρά τα συνεχή καταστροφολογικά σενάρια, με τα οποία «βομβαρδιζόμαστε» τα τελευταία χρόνια, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκτός αυτού, οι επενδυτές της δύσης ελέγχουν το 79% των παγκοσμίων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία πλησιάζουν τα 200 τρις $.
Περαιτέρω, από τον Πίνακα Ι βρίσκουμε απάντηση στα «παιδαριώδη» ερωτήματα μας, σχετικά με το εάν υπάρχουν ή όχι τα χρήματα, τα οποία οφείλουν κράτη και ιδιώτες. Προφανώς και υπάρχουν, ενώ είναι κατά πολύ περισσότερα από τα χρέη όλων των κρατών μαζί – αφού η αγορά ομολόγων υπολογίζεται στα 24 τρις $ (πηγή: Spiegel), ενώ ο συνολικός πλούτος μόνο των νοικοκυριών είναι 85 τρις $.
Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, όσο αφορά τα νοικοκυριά, στις Η.Π.Α. τοποθετούν το 42% των χρημάτων τους σε μετοχές, ενώ στη δυτική Ευρώπη το 29% - στη Μ. Βρετανία το 29% (από 45% το 2000), στη Γαλλία το 25% και στη Γερμανία το 19%. Στην Ιαπωνία μόλις το 10% είναι τοποθετημένο σε μετοχές - από το 30% πριν από τη χρηματιστηριακή κρίση (1989-90) Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί αναφέρεται στην κατανομή του παγκόσμιου πλούτου ανά κατηγορία:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Κατανομή του παγκόσμιου πλούτου ανά κατηγορία
| Κατηγορία | Σε ποσοστά επί συνόλου | Σε τρις $ |
| | | |
| Νοικοκυριά | 43% | 85,0 |
| Τράπεζες | 15% | 30,7 |
| Συνταξιοδοτικά ταμεία | 14% | 28,3 |
| Ασφαλιστικές εταιρείες | 12% | 23,0 |
| Κεντρικές τράπεζες | 6% | 12,0 |
| Επιχειρήσεις | 6% | 11,0 |
| Λοιπά | 4% | 8,1 |
| Σύνολο | 100% | 198,1 |
Πηγή: McKinsey Global Institute
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, τα νοικοκυριά, οι τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι ασφάλειες συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου, το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ τα δημόσια χρέη όλων των κρατών – επίσης το παγκόσμιο ΑΕΠ, το οποίο υπολογίζεται σήμερα στα 70 τρις $ (εκ των οποίων τα 55 τρις $ είναι οι αμοιβές των εργαζομένων παγκοσμίως, οι οποίοι υπολογίζονται στα 3,1 δις ανθρώπους). Επομένως, το πρόβλημα ευρίσκεται στη μη ισορροπημένη κατανομή των εισοδημάτων και όχι στην έλλειψη χρημάτων, σε σχέση με τα χρέη – δημόσια και ιδιωτικά.
Η ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Αυτό που απαιτείται λοιπόν είναι μία δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων – όπου η εξυγίανση των προϋπολογισμών δεν θα προέρχεται από την αύξηση των εσόδων των κρατών εις βάρος εκείνων, η μείωση των μισθών των οποίων οδηγεί σε περιορισμό της Ζήτησης. Δηλαδή, η αύξηση των εσόδων των κρατών, η οποία απαιτείται για τη μείωση των χρεών τους,οφείλει να προέλθει από αυτούς, οι οποίοι δεν τα καταναλώνουν για την κάλυψη των αναγκών τους – αλλά τα αποταμιεύουν και τα επενδύουν, κερδίζοντας συνεχώς περισσότερα. Μόνο έτσι θα αυξηθεί η Ζήτηση, θα υπάρξει ανάπτυξη, θα ακολουθήσουν επενδύσεις και θα ενταθεί η απασχόληση.
Η άποψη μας αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με σοσιαλιστικές ή με ανάλογες άλλες πολιτικές. Αντίθετα, έχει άμεση σχέση με τις απαραίτητες πλέον προϋποθέσεις διατήρησης του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο σήμερα κινδυνεύει πολύ σοβαρά να καταρρεύσει, από τη δυναμική και τα χαρακτηριστικά των υπερσυσσωρεμένων χρημάτων - τα οποία αποκτήθηκαν σταδιακά, από την καπιταλιστική διαδικασία παραγωγής πλούτου.
Τα χρήματα αυτά, οι υπερβολικές αποταμιεύσεις δηλαδή στις τράπεζες, στα συνταξιοδοτικά ταμεία, στις ασφάλειες κλπ., έχουν αυτονομηθεί – έχουν συγκεντρωθεί λοιπόν και διαχειρίζονται από τις «αγορές» (παραγώγων, μετοχών, συναλλάγματος, ομολόγων κλπ.), με έναν τρόπο ο οποίος απειλεί να καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη. Επομένως, είναι επείγον και απολύτως απαραίτητο να αναδιανεμηθούν - αφού μόνο έτσι θα «απασφαλισθεί» η ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί με τη βοήθεια της υποχρεωτικής αγοράς ομολόγων μηδενικού επιτοκίου, από αυτούς που διαθέτουν πολλά χρήματα ή με την επιβολή μίας έκτακτης, ετήσιας εισφοράς 2%, σε αυτούς που διαθέτουν περιουσία μεγαλύτερη των 500 χιλ. € - όπως είχε κάνει η Γερμανία, μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, για να αποπληρώσει το υπόλοιπο χρέος της (της είχε επιτραπεί η διαγραφή του 50%, με χαμηλά επιτόκια και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων).
Μία άλλη λύση θα ήταν αυτή που πρότεινε η Boston Consulting, η οποία υπολόγισε ότι, το συσσωρεμένο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος σε όλη την ΕΕ θα μπορούσε να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, εάν επιβαλλόταν μία έκτακτη εισφορά ύψους 30%, επί των περιουσιακών στοιχείων των Ευρωπαίων, τα οποία υπερβαίνουν τις 500 χιλ. € ανά άτομο - όπου η φορολογία αυτή (30%) αντιπροσωπεύει ουσιαστικά την «πλασματική υπεραξία» των συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία έτσι θα επανερχόταν στη φυσιολογική τους αξιολόγηση.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην Ελλάδα, όπως έχουμε αναλύσει στο άρθρο μας «Ο μηδενισμός του χρέους», ήδη από τα μέσα του 2010 – πόσο μάλλον όταν η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων, με κριτήριο την πρόσφατη ειδική εισφορά, υπολογίζεται στο 1 τρις € (η ειδική εισφορά, την οποία πληρώσαμε το 2011, ισούται με το 1/500 περίπου της αξίας των ακινήτων, ενώ τα προσδοκόμενα έσοδα για το δημόσιο είναι της τάξης των 2 δις €).
Το 30% θα ήταν περί τα 300 δις € (2% ετήσια για 15 χρόνια) ενώ, εάν συνοδευόταν από αντίστοιχη ειδική εισφορά επί των καταθέσεων (περί τα 180 δις € εντός Ελλάδας), θα μηδενιζόταν το δημόσιο χρέος μας – μία επώδυνη λύση, η οποία όμως εξασφαλίζει την εθνική μας κυριαρχία, αφού δεν εξαρτάται από τη βοήθεια άλλων, αλλά μόνο από εμάς. Η λύση αυτή βέβαια, η οποία ουσιαστικά δεν θα κόστιζε τίποτα, επειδή τα έσοδα και η αξία του υπολοίπου 70% θα πολλαπλασιαζόταν (για παράδειγμα, εάν σήμερα εισπράττεται ενοίκιο από ένα ακίνητο της τάξης των 300 €, σε συνθήκες ανάπτυξης θα αυξανόταν), θα είχε τότε μόνο νόημα, εάν η ειδική εισφορά και η φορολόγηση οδηγούταν στην εξυγίανση του κράτους, στην αύξηση της απασχόλησης και στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, απέναντι στο δημόσιο χρέος της ευρίσκεται μία πολύ μεγάλη δημόσια περιουσία (μηδενική σε αρκετές άλλες χώρες), καθώς επίσης ένας τεράστιος υπόγειος πλούτος – οπότε είναι εντελώς αδικαιολόγητη η συλλογική απαισιοδοξία, απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε μία κυβέρνηση, ικανή να διαχειριστεί σωστά τον εθνικό μας πλούτο,έτσι ώστε να παράγει αποτελεσματικά, υπερκαλύπτοντας με τα καθαρά έσοδα του τα χρέη μας. Επίσης αδικαιολόγητη ήταν ηεισβολή του ΔΝΤ στη χώρα μας, καθώς επίσης η συνέχιση της παραμονής του, αφού ήταν ανέκαθεν γνωστές οι εγκληματικές μεθοδεύσεις και οι στόχοι του – η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Κλείνοντας, ανεξάρτητα από ποια «εργαλεία» θα επιλέξει κανείς για την επίλυση της κρίσης χρέους, αποφασιστικής σημασίας είναι να αναγνωρίσει επιτέλους τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρωζώνη ότι, η κρίση είναι στενά συνδεδεμένη με τη μη ισορροπημένη κατανομή εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων – γεγονός που σημαίνει πως είναι αδύνατον να αντιμετωπισθεί με μία μονοσήμαντη πολιτική λιτότητας.
Εάν δεν επιτευχθεί λοιπόν η σταθεροποίηση των αγορών κεφαλαίου με τη βοήθεια της ΕΚΤ και εάν στη συνέχεια δεν δρομολογηθεί η αναδιανομή των εισοδημάτων/περιουσιακών στοιχείων, με τελικό στόχο τη μείωση (εάν όχι το μηδενισμό) των δημοσίων χρεών, τότε θα αποτύχει τόσο το Ευρώ, όσο και η Ευρωζώνη – επίσης η Ελλάδα, είτε επαναφέρει τη δραχμή, είτε όχι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η εθνική κυριαρχία και η ελευθερία δεν εξασφαλίζονται με λόγια και με πονηρά τεχνάσματα, αλλά με έργα και με πράξεις – ενώ οφείλουμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, χωρίς φυσικά να επιδοτούμε τις τράπεζες ή να επιβαρύνουμε δυσανάλογα τις κοινωνικές τάξεις του δικού μας ή άλλων κρατών. Οι αγορές, τις οποίες όλοι «κακολογούμε», είναι ουσιαστικά τα δικά μας χρήματα, τα οποία έχουν αυτονομηθεί και τελικά θα μας καταστρέψουν, εάν δεν σταματήσει η υπερβολική συσσώρευση τους - με τη βοήθεια της ισόρροπης κατανομής εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων, προς όφελος της οικονομικής ζώνης και του οικονομικού συστήματος, τα οποία έχουμε επιλέξει.
Οι αναταραχές στην Ασία, από τον Ισλαμικό κόσμο έως τη Λατινική Αμερική, καθώς επίσης οι εξεγέρσεις των πεινασμένων στηΒόρεια Αφρική και στις Αραβικές χώρες, είναι αναμφίβολα οι προάγγελοι κινήσεων, οι οποίες δεν θα σταματήσουν στα σύνορα μας. Αρκετοί δε προβλέπουν νατοϊκούς πολέμους, όπως αυτούς στη Λιβύη, σε ολόκληρο τον πλανήτη – με αρχή τη Συρία και το Ιράν.
Άλλοι πάλι είναι πεπεισμένοι ότι, η χωρίς μελλοντικές προοπτικές νέα γενιά ολόκληρου του κόσμου θα ενωθεί κάποια στιγμή – επιτιθέμενη σε εκείνους, οι οποίοι έχουν συγκεντρώσει τα πλούτη των εθνών (στις Η.Π.Α., στην Ευρώπη και αλλού). Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι πλησιάζουμε σύντομα στο 6ο και τελευταίο στάδιο της αλυσιδωτής αντίδρασης(άρθρο μας), η οποία ξεκίνησε με τη χρηματοπιστωτική κρίση - στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις όπου, εάν πράγματι η ιστορία επαναλαμβάνεται, τότε είναι πιθανόν να έχουν το χαρακτήρα ευρύτερων «φυλετικών ανακατατάξεων», με βαθύτερο «θρησκευτικό φόντο».
Στα πλαίσια αυτά θεωρούμε πολύ σημαντική την επιβίωση της Ευρωζώνης, καθώς επίσης της Ενωμένης Ευρώπης – μίας πολύ πλούσιας Ηπείρου, η οποία ίσως βρεθεί σύντομα στο στόχαστρο του υπολοίπου πλανήτη. Οφείλουμε λοιπόν να συμβάλλουμε όσο καλύτερα μπορούμε στην επίλυση των προβλημάτων της – αρχίζοντας από τη ριζική επίλυση των προβλημάτων της δικής μας Οικονομίας και της δικής μας Πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση, προβλέπουμε ότι το 2012 θα είναι ο καλύτερος χρόνος για επενδύσεις στην πραγματική οικονομία(όχι στο χρηματοπιστωτικό τομέα) – ειδικά στην Ελλάδα, το πρώτο εξάμηνο του ερχόμενου έτους, με κέντρο βάρους τη γεωργία και τις μικρομεσαίες, δημιουργικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα στηρίζονται σε ένα παραγωγικό εργατικό δυναμικό. Εάν όμως δεν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις «εγκατάστασης» της άμεσης δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη, στην Ευρώπη και στην υπόλοιπη Δύση, η έξοδος από την κρίση δεν θα έχει διάρκεια – θα είναι απλά ένα διάλλειμα, στον αυτοκαταστροφικό δρόμο των τελευταίων δεκαετιών.
ΥΓ: Ιστορικά, κρίσεις του μεγέθους της σημερινής τελειώνουν είτε με διαγραφή χρεών (σεισάχθεια, αναδιανομή), είτε με πολέμους – εμφυλίους, διακρατικούς ή παγκόσμιους, με στόχο την άρνηση της εξόφλησης των χρεών. Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι, τόσο ο χρηματοπιστωτικός κλάδος, όσο και η γενιά μας, οι οποίοι οδήγησαν το σύστημα στο χείλος της καταστροφής, δεν θα είναι σε τέτοιο βαθμό άπληστοι, ώστε να πυροδοτήσουν τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο – πόσο μάλλον οι Η.Π.Α., ο συνολικός πλούτος των οποίων είναι ίσος με τον αντίστοιχο όλου του υπόλοιπου κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας (εκτός Ιαπωνίας και Δ. Ευρώπης).
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΤΙΣ ΕΙΚΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΕΙΣ....
Τουλάχιστον 27 άτομα σκοτώθηκαν από ισχυρότατη έκρηξη που σημειώθηκε το πρωί σε καθολική εκκλησία κοντά στην πρωτεύουσα της Νιγηρίας Αμπούζα. Η έκρηξη σημειώθηκε στην εκκλησία της Αγίας Τερέζας, σε μια πυκνοκατοικημένη συνοικία της πρωτεύουσας. Ακολούθησαν άλλες δύο εκρήξεις σε ισάριθμες εκκλησίες. Αυτόπτης μάρτυρας είπε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό ότι ο ίδιος βρισκόταν μέσα στην εκκλησία, στη συνοικία Μαντάλα, όταν εξερράγη μια βόμβα.
Μια γυναίκα που ζει σε κοντινή απόσταση από το ναό, είπε τηλεφωνικά στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters ότι η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που έσπασαν τα παράθυρα του σπιτιού της.
«Απομακρύνουμε τους νεκρούς και τους τραυματίες, όμως δυστυχώς δεν έχουμε αρκετά ασθενοφόρα. Τα περισσότερα ασθενοφόρα μας έχουν φύγει και εκτελούν υπηρεσία στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους» είπε ο εκπρόσωπος των Υπηρεσιών Βοήθειας, Γιουσάου Σουάιμπ.
Λίγες ώρες αργότερα σημειώθηκε και δεύτερη έκρηξη, όπως και πυροβολισμοί κοντά σε μία εκκλησία στην πόλη Τζος στην κεντρική Νιγηρία.
Έκρηξη σημειώθηκε σε μία ακόμη εκκλησία στη Νιγηρία, τραυματίζοντας πολλούς ανθρώπους, δήλωσαν οι κάτοικοι. Η έκρηξη σε εκκλησία της πόλης Γκαντάκα στα βορειοανατολικά της χώρας είναι η τρίτη που σημειώθηκε μέσα στην ημέρα.
Αδιευκρίνιστο παραμένει ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις. Ωστόσο οι νιγηριανές δυνάμεις ασφαλείας τον τελευταίο καιρό έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με την ισλαμιστική οργάνωση Μπόκο Χαράμ η οποία θέλει να επιβάλει τον ισλαμικό νόμο (σαρία) στη χώρα.
Η οργάνωση έχει αναλάβει την ευθύνη για δύο βομβιστικές επιθέσεις στην Αμπούζα φέτος, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης επίθεσης αυτοκτονίας στη Νιγηρία, στα γραφεία του ΟΗΕ, που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 23 ανθρώπους.
Τα Χριστούγεννα του 2010 σε διάφορες βομβιστικές επιθέσεις στη Νιγηρία είχαν χάσει τη ζωή τους 32 άτομα.
ΘΡΑΣΥΤΑΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ......ΟΔΥΝΗΡΟΤΑΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΣΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ...ΚΑΙ ΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΔΙΩΓΜΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ...ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ......
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.ΜΕ ΓΕΝΑΙΟΤΗΤΑ ΥΘΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΖΗ ΣΑ ΛΑΟ ΑΣ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΑΝ.ΕΥΤΗΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2012 ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΠΡΟΔΩΘΕΙ.
«Δεδομένου ότι η Γερμανία δεν διαπραγματεύεται καν την καταβολή των χρωστούμενων οφειλών στην Ελλάδα, καλούμε σε μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων αρχής γενομένης από τις 23 Δεκεμβρίου», δηλώνει στο tvxs.gr ο Μανώλης Γλέζος, με την ιδιότητά του ως επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Ο κ. Γλέζος τονίζει ότι το Συμβούλιο έχει διαμηνύσει την πρόθεση για μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα εδώ και περισσότερο από 2 μήνες, ωστόσο, η γερμανική πλευρά δεν έχει ανταποκριθεί σε σχέση με τις υποχρεώσεις της που αφορούν στην καταβολή των οφειλών στο ελληνικό Δημόσιο αλλά και στα θύματα του πολέμου.
«Εμείς δεν είμαστε σαν εκείνους, δεν τους πιάνουμε από το λαιμό», αναφέρει χαρακτηριστικά, απαντώντας στην άποψη ότι η πρωτοβουλία του μποϊκοτάζ θα έπρεπε να έχει αναληφθεί νωρίτερα.
Ο κ. Γλέζος διαπιστώνει μεγάλη απήχηση της ιδέας στην ελληνική κοινωνία και προτρέπει να διαδοθεί το μήνυμα για μποϊκοτάζ, ως απάντηση στην αδιαλλαξία της γερμανικής πλευράς γύρω από το θέμα των οφειλών και αποζημιώσεων.
Τα χρωστούμενα της Γερμανίας στην Ελλάδα αφορούν στους αρχαιολογικούς θησαυρούς οι οποίοι αποσπάστηκαν από τη χώρα (υπάρχει διαθέσιμος και σχετικός πίνακας με όλα τα στοιχεία), στα αναγκαστικά δάνεια (3,5 δις δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938, άρα 54 δις ευρώ σήμερα χωρίς τους τόκους) και στις επανορθώσεις (7 δις 100 εκατ. δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938, άρα 108 δις ευρώ σήμερα χωρίς τους τόκους.)
Αν υπολογίσει κανείς έναν τόκο της τάξης του 3% επί των οφειλών του γερμανικού προς το ελληνικό Δημόσιο, καταλήγει στο νούμερο του 1 τρις ευρώ.
«Οι οφειλές πρέπει να καταβληθούν όπως συνέβη με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Ελλάδας», υπογραμμίζει ο κ. Γλέζος.
ΑΥΤΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΥΡΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΚΑΝ.......ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΕΡΙ ΟΦΕΙΛΗΣ.ΤΙ ΑΛΛΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΤΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΠΡΟΔΩΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ.......
Από συστάσεως μάλιστα επέβαλαν δική τους ηγεσία στον τόπο μας, στέλνοντας τον Όθωνα και αργότερα τους Γλύξμπουγκ, προκειμένου να μπορέσουν να ελέγξουν την Ελλάδα. Αργότερα, βλέποντας την αντίσταση των Ελλήνων στη δουλεία του Χίτλερ, διακινδύνευσαν – και έχασαν τελικά – ολόκληρη την αυτοκρατορία τους για να κατακτήσουν τη μικρή «Ελλαδίτσα». Γιατί άραγε; Γιατί απλά θέλουν πλέον να τελειώνουν με μας. Να μας κάνουν προτεκτοράτο τους και να μας κηδεμονεύουν ως λαό…
Έχουμε χρέος, λοιπόν, να αντισταθούμε…
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΙΣΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΗΝΙΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ .ΙΣΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΗΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΤΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΜΕΤΡΑ ΑΚΟΥΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΑΚΟ?ΠΡΟΔΟΤΗ ΘΑ ΓΡΑΦΤΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΦΗΜΗΣ ΠΡΟΔΩΤΕΣ.
Ένοχος ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, αποφάσισε δικαστήριο του Παρισιού.
Ακόμη δύο επιχειρηματίες συνελήφθησαν χθες από την Οικονομική Αστυνομία για χρέη προς το Δημόσιο.
Ακόμη δύο επιχειρηματίες συνελήφθησαν χθες από την Οικονομική Αστυνομία για χρέη προς το Δημόσιο.
Στον Διόνυσο Αττικής, οι αστυνομικοί της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας συνέλαβαν τον 56χρονο επιχειρηματία Παναγιώτη Τρικεργιώτη, ιδιοκτήτη της εταιρείας Φοίνιξ Τυποεκδοτική, καθώς εκκρεμούσαν χρέη προς το Δημόσιο ύψους 2.059.455,58 ευρώ. Ο συλληφθείς αναμένεται να οδηγηθεί σήμερα στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών.
Από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου συνελήφθη στο Νησί των Ιπποτών ο 30χρονος Γκιοτογάν Πέμπε, Ελληνας υπήκοος, ιδιοκτήτης της εταιρείας γαλακτοκομικών ΑΓΝΟΓΑΛ για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. Το ύψος του χρέους ανέρχεται στο ποσό των 544.426,38 ευρώ.
Ο εισαγγελέας του επέβαλε ποινή 18 μηνών με αναστολή. Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, ο 30χρονος έχει ήδη στραφεί στη Δικαιοσύνη για να αμφισβητήσει το υπέρογκο πρόστιμο που του έχει επιβληθεί, το οποίο αφορά κοινή παράβαση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων της περιόδου 2007-2008. Ο επιχειρηματίας ρίχνει την ευθύνη στον λογιστή αυτών των ετών, ο οποίος όμως έχει αυτοκτονήσει...
ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΗΜΗΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΩΦΕΙΛΩΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΑΜΑ ΡΙΧΝΕΙ ΠΟΙΝΕΣ ΘΑ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΤΑ ΧΡΕΟΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.ΑΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΠΟΥΛΗΣΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ.........ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ.ΠΑΜΕ ΦΥΛΑΚΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.....
ΠΑΤΡΑ: Ελεγχος σε "σαράφικο" για μαύρο χρήμαιφνιδιαστικοί έλεγχοι, στα ανταλλακτήρια χρυσού, που ξεφυτρώνουν σαν «μανιτάρια» στις γειτονιές της Αθήνας αλλά και σε όλες τις πόλεις της περιφέρειας, πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα από το ΣΔΟΕ. Οι έλεγχοι εντάσσονται στο κυνήγι της φοροδιαφυγής καθώς εξετάζονται τόσο τα φορολογικά στοιχεία, αλλά και η επιχειρηματική δράση των αργυραμοιβών που έχουν κατακλύσει την αγορά, εμπορευόμενοι, την... ανάγκη και την ανέχεια των πολιτών. Οι έφοδοι των ελεγκτών του ΣΔΟΕ γίνονται με την συνδρομή και αστυνομικών καθώς διερευνώνται και περιπτώσεις παράνομων συναλλαγών και κυρίως περιπτώσεις κλεπταποδοχής. χρυσαφικών με ευρώ.
Από τους μέχρι σήμερα ελέγχους του ΣΔΟΕ έχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα ενεχυροδανειστήρια είναι στην ουσία παράνομοι οίκοι εμπορίας χρυσού και πολυτίμων λίθων. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία διαπιστώνεται ότι έχει στηθεί μια πραγματική βιομηχανία διακίνησης χρυσού και ασημιού καθώς σχεδόν οι 9 στους 10 ιδιοκτήτες ανταλλακτηρίων χρυσού φοροδιαφεύγουν συστηματικά μη τηρώντας βιβλία, χωρίς να κόβουν τιμολόγια, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν έχουν κάνει καν έναρξη επαγγέλματος.
Σε πολλές περιπτώσεις οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ έχουν προχωρήσει ήδη σε δεσμεύσεις τιμαλφών και θυρίδων αλλά και την κατάσχεση βιβλίων και στοιχείων ύποπτων ανταλλακτηρίων. Στη Θεσσαλία ελέγχθηκαν 6 ενεχυροδανειστήρια και στα 4 από αυτά βεβαιώθηκαν 7 παραβάσεις. Στο Νότιο Αιγαίο έγιναν 5 έλεγχοι και στα 5 από αυτά βεβαιώθηκαν 120 παραβάσεις απόκρυψης ΦΠΑ και του κώδικα βιβλίων και στοιχείων. Ανάλογη εικόνα στο Βόρειο Αιγαίο και την Πελοπόννησο όπου και στα 9 ενεχυροδανειστήρια που ελέγχθηκαν υπήρχε πλήθος φορολογικών παραβάσεων, 70 τον αριθμό. Στην Ήπειρο δεσμεύτηκαν 94 είδη τιμαλφών αλλά και θυρίδες, ενώ στα Ιόνια νησιά, τη Δυτική και Στερεά Ελλάδα τα περισσότερα ενεχυροδανειστήρια είναι «μαϊμού».
Όσον αφορά την «αστυνομική» πλευρά των ελέγχων είναι χαρακτηριστικό πως ενώ οι ενεχυροδανειστές και οι αργυραμοιβοί υποχρεούνται να τηρούν ένα ενιαίο βιβλίο, θεωρημένο από την οικεία αστυνομική αρχή, στο οποίο καταχωρίζονται με αύξοντα αριθμό τα στοιχεία που αφορούν στις γενόμενες αγοραπωλησίες ή ενεχυριάσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις των ελέγχων δεν υπήρχαν τα απαραίτητα βιβλία. Χαρακτηριστικές μάλιστα ήταν οι περιπτώσεις ανταλλακτηρίων που λειτουργούσαν παράνομα ακόμη και απέναντι από αστυνομικά τμήματα σε περιοχές της Αθήνας χωρίς κανείς να τους έχει ελέγξει ως σήμερα.
Κι όμως πίσω από αυτά κρύβεται ένα τεράστιο κύκλωμα διακίνησης χρυσού και ασημιού, καθώς σύμφωνα με τις έρευνες του ΣΔΟΕ φαίνεται ότι ποσότητες πολύτιμων μετάλλων που προέρχονται από τιμαλφή που παραδίδουν απελπισμένοι πολίτες καταλήγουν στη μαύρη αγορά με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας τεράστιος τζόγος μαύρου χρήματος.
ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΓΧΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΣΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΤΑ ΤΙΜΑΛΦΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΟΤΕ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΥΝΑΛΑΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣ ΤΗ ΣΔΟΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΕΚΟΨΕ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ .....ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΗ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΕΙΡΕΤΕ.ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΣΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΗ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΝΟΙΑΣΤΙΚΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ.....
Με τη βοήθεια ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο - Μια νέα μέθοδος επικοινωνίας με ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικές βλάβες και βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση, ανέπτυξαν Βρετανοί και Βέλγοι ερευνητές.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου The Lancet, η ερευνητική ομάδα κατέγραψε την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου για να ανιχνεύσει την κατάσταση της ενσυναίσθησης. Αυτό κατέστη εφικτό μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (EEG), τεχνική ανώδυνη, που συνίσταται στην εφαρμογή δέσμης ηλεκτροδίων στο κρανίο.
Στην μελέτη που εκπονήθηκε από κοινού από το Νοσοκομείο του Άντενμπρουκ στο Κέιμπριτζ και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιέγης, έλαβαν μέρος 16 ασθενείς. Όλοι βρίσκονταν σε κατάσταση άγρυπνου κώματος, δηλαδή χωρίς συνείδηση του εαυτού τους ή του περιβάλλοντος.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους ασθενείς να φανταστούν ότι κινούσαν πέρα-δώθε τα δάχτυλα των ποδιών τους ή ότι πίεζαν το δεξί τους χέρι. Η εγκεφαλική δραστηριότητα τριών εκ των 16 συμμετεχόντων έδειξε ότι μπορούσαν κατ' επανάληψη να ακολουθήσουν τις οδηγίες των γιατρών.
Ο Δρ Άντριαν Όουεν από το Κέντρο Εγκεφάλου και Σκέψης του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο στον Καναδά εξηγεί ότι «πολλές περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν εκτελούμε μια κίνηση, δραστηριοποιούνται επίσης και όταν απλώς φανταζόμαστε ότι κάνουμε την ίδια κίνηση. Γνωρίζουμε πλέον ότι οι τρεις συγκεκριμένοι ασθενείς έχουν ενσυναίσθηση, καθώς κατ' επανάληψη ανταποκρίθηκαν στις οδηγίες που τους δώσαμε. Μάλιστα ο ένας εξ αυτών κατάφερε να ανταποκριθεί περισσότερες από 100 φορές».
«Λάθος» διάγνωση
Η ομάδα του καθηγητή Όουεν στη Μονάδα Επιστημών του Εγκεφάλου και της Γνωστικότητας στο Κέιμπριτζ είχε και παλαιότερα αποδείξει ότι είναι δυνατή η επικοινωνία με ορισμένους ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα, με τη χρήση λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI).
Ωστόσο, πολλοί ασθενείς με εγκεφαλικές βλάβες δεν μπορούν να υποβληθούν σε εξετάσεις με fMRI διότι φέρουν μεταλλικά εμφυτεύματα ή δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν ακίνητοι, βασικά προαπαιτούμενα για την εξέταση.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) όμως είναι πιο οικονομικά προσιτό και ως συσκευή έχει την δυνατότητα της φορητότητας. «Μας δίνει την δυνατότητα να εξετάσουμε άτομα που βρίσκονται σε εξωνοσοκομειακές μονάδες νοσηλείας και να διαπιστώσουμε αν υπάρχουν ίχνη συνειδητότητας», εξηγεί ο Δρ Όουεν.
Η Έλεν Γκιλ-Θάιτς, σύμβουλος διάγνωσης για καταστάσεις χαμηλής ενσυναίσθησης στο Βασιλικό Νοσοκομείο για την Νευρο-Ανικανότητα στο Πατνεϊ σημειώνει ότι «για μια μικρή αναλογία ασθενών το EEG θα αποδειχθεί χρήσιμο στην διαγνωστική διαδικασία. Πάντως πρόκειται για ένα επιπρόσθετο εργαλείο και όχι αντικαταστάτη των υφισταμένων μεθόδων διάγνωσης ατόμων με σοβαρά εγκεφαλικά τραύματα. Δυστυχώς, στην δουλειά μου συναντώ συνεχώς ασθενείς που δεν έχουν υποβληθεί ποτέ σε μια πλήρη διάγνωση και έχουν λανθασμένα χαρακτηριστεί ότι βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση».
Ο καθηγητής Κλινικών Νευροεπιστημών στο Τμήμα Ιατρικής του Κολεγίου Ιμπέριαλ του Λονδίνου Πολ Μάθιους συμπληρώνει ότι «η προσέγγιση είναι απλή, πρακτική και μπορεί να βοηθήσει ορισμένους ασθενείς να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον. Η καινοτόμος αυτή εργασία, φέρνει την επιστήμη του εγκεφάλου κυριολεκτικά στο προσκέφαλο του ασθενή. Σίγουρα θα πρέπει άμεσα να γίνουν νέες προσπάθειες αξιολόγησής της σε κλινικές συνθήκες».
ΠΑΤΡΑ: Δωρίζει μετοχή 670 δις... για να πληρωθεί το χρέοςτις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1904, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει την «Τράπεζα της Ανατολής», γνωστότερης ίσως ως «Banque d' Orient». Η τράπεζα αυτή στη συνέχεια αναπτύσσεται σε τρεις κυρίως περιοχές. Την Θεσσαλονίκη, την Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Το 1932 η «Τράπεζα της Ανατολής» εξαγοράζεται και συγχωνεύεται με την μητρική της Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.
Κατά τον ισχύοντα νόμο επιβάλλεται να διενεργηθεί εκκαθάριση. Τρεις εκκαθαριστές αναλαμβάνουν την υπόθεση κατόπιν αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως της «Τράπεζας της Ανατολής».
Η εκκαθάριση δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Κατά τους ισχύοντες νόμους και κατόπιν παρελεύσεως πολλών ετών, η Εθνικής Τράπεζα ισχυρίζεται πώς η αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής έχει εκμηδενιστεί. Πιθανώς να έχει και δίκιο ως προς τις μετοχές αν και εφόσον αυτές ήταν σε δραχμές, βοηθούσης και της τότε πτωχεύσεως του ελληνικού κράτους.
Όμως οι μετοχές αυτές στις οποίες αναφερόμεθα ήταν σε... χρυσό. Η αναφορά είναι σαφής και εγγυητής κάθε τέτοιας μετοχής ήταν και... είναι η Τράπεζα Γαλλίας. Οι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Καύκασο, οι οποίοι κάποια στιγμή ζήτησαν την ρευστοποίησης των μετοχών που κατείχαν άκουσαν τους τραπεζικούς υπαλλήλους, ιδιαίτερα μετά το 1940 να τους απαντούν πώς τα αξιόγραφα τους δεν είχαν καμία πλέον αξία.
Το θέμα ξεχάστηκε. Κάποιες γιαγιάδες και κάποιοι παππούδες από την Μικρά Ασία είχαν φυλάξει μερικές από αυτές τις μετοχές στα σεντούκια. Κάποιοι άλλοι σε θυρίδες έως ότου, σαράντα από αυτές εμφανίστηκαν ξαφνικά. Κάτοχος η οικογένεια από την Πάτρα του Αρτέμη Σώρρα.
Τι πιο φυσικό κατόπιν αυτής της αποκάλυψης από το να αποταθεί η οικογένεια Σώρρα στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Με τη σειρά της η Τράπεζα πληροφορεί επισήμως τους κληρονόμους τον Σεπτέμβριο του 2010 και κατόπιν τον Φεβρουάριο του 2011 πώς στη βάση του νόμου 18/1944 η αξία των μετοχών έχει εκμηδενιστεί.
Ουδεμία μνεία γίνεται από το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας για το γεγονός ότι η αξία των μετοχών είναι σε χρυσό (ο 18/1944 είναι ο πρώτος νομισματικός νόμος μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Την ευθύνη της διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής είχε αναλάβει η «Deutsche Bank»).
Η οικογένεια Σώρρα δεν το βάζει κάτω. Έρχεται σε επαφή με ειδικούς επί τραπεζικών θεμάτων και νομικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ήταν φυσικό κάποια στιγμή να γίνει και η αποτίμηση της τρέχουσας αξίας των 40 μετοχών.
Η μεγάλη έκπληξη
Ο κ. Θεόδωρος Καρυώτης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Maryland στις ΗΠΑ και διδάσκει Μακροοικονομία, διεθνείς οικονομικές σχέσεις αλλά και μικροοικονομικά. Ανέλαβε να προχωρήσει στην αποτίμηση των μετοχών. Το πόρισμα του είναι κόλαφος. Κάθε μετοχή σε χρυσό της «Τράπεζας της Ανατολής» αποτιμάται σήμερα στα 670 δισ. ευρώ εκάστη.
Τουτέστιν μία φορά και μισή τους σημερινού χρέους της Ελλάδας το οποίο ανέρχεται στα 450 δις ευρώ κατά προσέγγιση. Η συνολική αξία των 40 μετοχών πλησιάζει τα 30 τρις.
Χωρίς καπνό δεν υπάρχει φωτιά
Τον Απρίλιο του 2010 οι δικαιούχοι είχαν έλθει σε επαφή με την Τράπεζα της Ελλάδος. Ο Διοικητής της κ. Προβόπουλος είναι απόλυτα ενήμερος γι' αυτό. Μετά από συζητήσεις η Κεντρική Τράπεζα πρότεινε συμβιβασμό (συμφωνία) ύψους 1,5 δισ. ευρώ για 10 μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής».
Οι δικαιούχοι αιφνιδιάστηκαν όταν άκουσαν τους νομικούς συμβούλους να προτείνουν μία «παράξενη διαδρομή» ώστε να καταβληθεί το 1,5 δισ. μέσω μία βρετανικής εταιρείας. Είχε πλέον καταστεί σαφές πώς οι δύο τράπεζες, η Κεντρική και η Εθνικής ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν την ευθεία εμπλοκή τους σε μία τραπεζική πράξη ώστε να μην υφίσταται κίνδυνος να εκτεθούν απέναντι σε άλλους ενδιαφερόμενους για την ίδια υπόθεση.
Οι δικαιούχοι αρνήθηκαν να υιοθετήσουν αυτήν την «παράξενη διαδρομή». Στράφηκαν αλλού και ίδρυσαν μία μη κερδοσκοπική εταιρεία, την «END», με έδρα την Ελλάδα στην οποία πρόεδρος είναι ο γνωστός καρδιολόγος στη Νέα Υόρκη Εμμανουήλ Λαμπράκης και αντιπρόεδρος ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης.
Η οικογένεια Σώρρα προχωρεί και σε ένα ακόμη βήμα. Δωρίζει 4 μετοχές στην «END» και καταθέτει την δήλωση φόρου δωρεάς στην Γ' Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο στόχος είναι σαφής. Το ελληνικό κράτος υποχρεούται να εκδώσει διπλότυπο είσπραξης του ανάλογου φόρου δωρεάς που για τις Μ.Κ.Ο. είναι της τάξης του 0,5% και να εισπράξει φόρο της τάξης των 13,5 δισ.. Η Εφορία παραπέμπει το θέμα στο υπ. Οικονομικών.
Τα χρήματα αυτά επαρκούν για τον μηδενισμό του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους
Το σκεπτικό των μελών της «END» αλλά και της οικογενείας Σώρρα είναι ξεκάθαρο. Η αξία των 4 μετοχών επαρκεί για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους αλλά και του σωρευμένου χρέους σε τράπεζες των ελλήνων πολιτών αλλά και για την ύπαρξη ενός μεγάλου αποθεματικού για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Είναι προφανές πώς το τραπεζικό σύστημα της χώρας αλλά και το ευρωπαϊκό στο σύνολο του δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει στο σύνολο του αυτό το ποσό που συνεπάγεται η αξία των μετοχών. Τι μένει λοιπόν; Ο συμβιβασμός ή αλλιώς μία συμφωνία ή πιο απλά μία συμπεφωνημένη από όλα τα μέρη Σεισάχθεια (παραγραφή του χρέους).
Ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο κ. Ευ. Βενιζέλος και ο κ. Γ. Προβόπουλος είναι πλήρως ενημερωμένοι. Ωστόσο δεν έχει ανιχνευθεί καμία ακόμη αντίδραση τους. Δεν απομένει παρά να πληροφορηθεί τα περί της «Τράπεζας της Ανατολής» και τους αποθεματικού της σε χρυσό, τότε το 1932 και η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ.
Ναι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προκειμένου να γελάσει και το χείλι του κάθε πικραμένου.
ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ ΤΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΝΕΡΟΥΣΕ ΤΑ ΑΠΩΤΕΡΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΚΤΟΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΕΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ......Ο ΚΑΙΡΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ.
