Συμβουλές για Πρωθυπουργούς

 Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει και εσείς αλλά το τελευταίο καιρό δημιουργείται ένα μικρό θέμα σχετικά με τους θεσμούς, διάφορους θεσμούς που έχουμε, θεσμοί οι οποίοι κατά κύριο λόγο υφίστανται και υπάρχουν απλά και μόνο για να διαφυλάττουν το κοινό συμφέρον αλλά και τους ανθρώπους που με δυσκολία τις περισσότερες φορές, ή με ευκολία, αντιλαμβάνονται και  καταλαβαίνουν. Ενας από αυτούς τους θεσμούς που τείνουν να εξαλειφθούν ή να διαρρηχθούν πλήρως και απολύτως στην ψυχολογία μας είναι και ο θεσμός του Πρωθυπουργού, ο πρωθυπουργικός θεσμός, ο οποίος είναι ένα τεράστιο δώρο για το κοινό σύστημα και γενικότερα για την κοινωνία μας.

Τι σημαίνει όμως πρωθυπουργός και πώς μπορεί να γίνει κάποιος πρωθυπουργός; Για να γίνεις πρωθυπουργός το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις ένα πολιτικό κόμμα, να έχεις αναγγείλει τις προεκλογικές σου δέσμευσεις έτσι ώστε όταν θα αναλάβεις την πρωθυπουργία και τις τύχες ενός λαού να είσαι πιστός σε αυτά ακριβώς που έχεις προαναγγείλει. Φυσικά η Βασική λειτουργία ενός πρωθυπουργού πάνω από όλα είναι να διαφυλάττει απολύτως το σύνταγμα, που κατά πάσα πιθανότητα είναι γνώστης του Συντάγματος. Το αμέσως επόμενο που θα χρειαστεί είναι να μπορεί να λύνει κάποια ζητήματα που εμφανίζονται κατά την περίοδο  της θητείας του.

Σύνθετη δουλειά, πολυσύνθετη δουλειά, πολύ ισχυρός δεσμός, πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη, δεσμός με το σύνταγμα, δεσμός με την συνταγματικότητα, δεσμός με την ορθοδοξία στην παρούσα φάση, δεσμός με το κοινό που αποφάσισε εφόσον διάβασε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις ενός μέλλοντα πρωθυπουργού και αποφάνθηκε. Αποφάσισε να τον επιλέξει ανάμεσα σε διάφορους γιατί το πρόγραμμα το οποίο παρουσίασε ενδιαφέρει και ήταν πάρα πολύ ωφέλιμο για όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην εκλογική διαδικασία. Ο πρωθυπουργός λοιπόν σαν πρώτο χρέος του είναι να συνειδητοποιεί τα κατά μέρους ή επιμέρους αν θέλετε προβλήματα, προβλήματα τα οποία μπορεί να έχει βρει από τους προκατόχους του και είναι υποχρεωμένος να επιλύσει με τον πιο σωστό και συμφέροντα τρόπο για το ευρύτερο κοινό και πάνω από όλα να μην δημιουργεί προβλήματα. 

Να μην δημιουργεί προβλήματα με την έννοια της εκτροπής, της συνταγματικής παρεκτροπής, να μην αλλοιώνει το σύνταγμα, να μην εκμεταλλεύεται πράγματα τα οποία του δίνουν τη δυνατότητα μέσω του συντάγματος να παραποιήσει διάφορες καταστάσεις έτσι ώστε να λειτουργεί προς όφελός του κάποιες φορές ή προς όφελος κάποιων τρίτων θα έλεγα. 

Έτσι λοιπόν ένας πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός, ο πρωθυπουργός έχει μεγάλο μεγάλο χρέος και μεγάλη υποχρέωση να διατηρήσει τα ήθη και τα έθιμά του έθνους το οποίο τον επέλεξε να είναι πιστός στο Σύνταγμα το οποίο προϋπήρχε από αυτόν, να είναι ο άνθρωπος που επιλύει τα προβλήματα που βρήκε, σίγουρα να μην είναι ο άνθρωπος που δημιουργεί προβλήματα. Η κάθε τύχη και η κάθε προσωπικότητα και η κάθε ζωή σίγουρα κρέμεται από έναν πρωθυπουργό, έναν πρωθυπουργό ο οποίος είναι της επιλογής μας, της επιλογής του πολίτη. Ο πολίτης ο ίδιος επέλεξε τον Πρωθυπουργό με βάση όλα αυτά που υποσχέθηκε ότι θα τηρήσει. 

Σε άλλη περίπτωση απλά υπάρχει η κοινή, η κλασική καπήλευση του θεσμού του πρωθυπουργού με αποτέλεσμα να μην είναι κανείς ικανοποιημένος, ζωές να κινδυνεύουν, άνθρωποι να βολιδοσκοπούνται, άνθρωποι να φυλακίζονται, άνθρωποι να μην μπορούν να διαβιώσουν, να μην έχουν τα προς το ζην. Ένας πρωθυπουργός λοιπόν ο οποίος βυθίζει σε φτώχεια, βυθίζει σε ανεργία, βυθίζει σε αρρώστια, καταστέλλει το σύνταγμα σε πρώτη ευκαιρία, Ένας τέτοιος πρωθυπουργός σίγουρα απλά καπηλεύεται το θεσμό, ένα θεσμό που στον τόπο μας τον έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη και ένα θεσμό που στο παρελθόν έχει δημιουργήσει όλο αυτό το μεγαλείο του έθνους και του κράτους μας. 

Ο πρωθυπουργός λοιπόν, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, που δημιουργεί όλες αυτές τις ατασθαλίες σίγουρα δεν είναι Πρωθυπουργός και σίγουρα δεν δικαιούται να φέρει το θεσμό στην πλάτη του, ένα θεσμό πάρα πολύ σημαντικό και πάρα πάρα πολύ βαρύ.Την τελευταία δεκαετία διάφοροι που βρέθηκαν  στον πρωθυπουργικό θώκο και θεσμό δεν τον τιμησαν, βρέθηκαν απλά και μόνο για να καπηλευτούν και να κοροϊδέψουν όλους αυτούς που τους επέλεξαν, άλλοτε με πόνο, άλλοτε χωρίς πόνο. 

Έχουν λοιπόν την τελευταία δεκαετία ,ίσως και παραπάνω, που τείνουν στην Συνταγματική εκτροπή, και όταν λέμε Συνταγματική εκτροπή εννοούμε ότι άλλα επιτάσσει το Σύνταγμα, αλλά πράττουν, άλλα υποσχέθηκαν, και τα αποτελέσματα είναι αυτά που έχουμε σήμερα, δηλαδή ιδιαίτερη φτώχεια, ιδιαίτερη ανεργία, μεγάλο ιατροφαρμακευτικό πρόβλημα, σοβαρά προβλήματα με απάτες γύρω από φάρμακα, αρρώστιες, και τα λοιπά.

Ενας πρωθυπουργός λοιπόν, και πιστεύω να συμφωνήσετε και εσείς, δεν δικαιούται να φέρει το θεσμό. Ένας πρωθυπουργός ο οποίος εξελίσσεται σε εν δυνάμει δικτατορίσκο και απατώντας μάλλον όλους όσους τον επέλεξαν και τον ώθησαν σε αυτή τη θέση με πόνο ψυχής για να μπορέσουν να καλυτερέψουν τον τρόπο διαβίωσης τους. Σίγουρα είναι προδομένοι και όχι από τον Πρωθυπουργικό θεσμό αλλά κάποιον συγκεκριμένο πρωθυπουργό. 

Όλοι λίγο-πολύ οι πρωθυπουργοί έχουν την τάση να αλλοιώνουν και να καπηλεύονται κάποια πράγματα αλλά έχει πολύ μεγάλη διαφορά όταν αλειώνεις το σύνταγμα κατά 1% και εντελώς αλλιώς είναι όταν το αλοιώνης κατα 95%. Από κει και μετά η παραμονή ενός τέτοιου ανθρώπου στην εξουσία κάτω από τον θεσμό του Πρωθυπουργού εγκυμονεί ιδιαίτερους κινδύνους, είναι μία πολύ μικρή ή μεγαλύτερη αν θέλετε Δικτατορία. 

Άλλωστε δικτατορία θεωρείται οποιαδήποτε παράκαμψη του συντάγματος, αποφασίζουμε και διατάσσουμε για διάφορους υπόκωφους και ανυπόστατους λόγους, και διατάσσουμε ένα ολόκληρο λαό, ένδοξο λαό, έναν πολύ γενναίο και έναν πολύ αγαθό λαό. Όταν λοιπόν αποφασίζουμε και διατάζουμε ένα τέτοιο λαό σίγουρα δεν είμαστε πρωθυπουργοί, είμαστε κάτι άλλο, βέβαια ο καθένας θα βρει τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Ο πρωθυπουργικός θεσμός δεν καλύπτεται, τουλάχιστον εδώ και αρκετά χρόνια, από πρωθυπουργούς.

Σίγουρα η Ελλάς, το έθνος, το κράτος, έχει Σύνταγμα και έχει Σύνταγμα από το 1824, από τον καιρό που οι Γερμανοί, καθηλώνοντας τον τότε Κολοκοτρώνη τον υποχρέωσαν σε βασιλέα ο οποίος έκανε και τη διακήρυξη του συντάγματος. Αυτό βέβαια ειναι ένα άλλο θέμα το οποίο ίσως σας απασχολήσει και μπορείτε να το αναζητήσετε, και σίγουρα θα βρείτε πιθανόν και την αλήθεια. Εάν ενδιαφέρεστε βέβαια, γιατί οι καιροί είναι λίγο περίεργοι. Σίγουρα πρέπει να αναζητούμε και να αναθεωρούμε πολλά πράγματα. Να είστε καλά λοιπόν όπως και να χει, να σκέφτεστε θετικά, και αγαπάτε αλλήλους, γιατί όχι.

ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ

Read More

Ροδόσταυροι τι είναι?

 Ο Ροδοσταυρισμός είναι ένα κίνημα που ανήκει στον αρχαίο μυστικισμό.Οι διδασκαλίες του μεταφράζονται σε περισσότερες από 16 γλώσσες, εκ των οποίων γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ελληνικά, ιταλικά, πορτογαλικά, αραβικά κ.α.

Ροδόσταυροι μπορούν να γίνουν άντρες και γυναίκες ανεξαρτήτως τάξης φυλής και θρησκείας.

Ο Ροδοσταυρισμός είναι ένα κίνημα του οποίου ο τρόπος σκέψης πηγάζει από την αρχαιότητα. Αναπτύχθηκε σε ένα φιλοσοφικό περιβάλλον Εσωτερικής^[1] αναζήτησης που ξεκίνησε με τον Γνωστικισμό και τον Ερμητισμό και την ανεξάντλητη Δυτική εσωτερική παράδοση, τις αξίες, τις γνώσεις και τα ιδανικά, με τα οποία προσδοκά, να ανοίξει τον δρόμο για την Μυητική πραγμάτωση. Δεν είναι θρησκευτική ούτε πολιτική οργάνωση. Θεωρείται ο θεματοφύλακας της Μυσταγωγικής Παράδοσης. Ως θεσμός εισήγαγε τις βασικές του αρχές στους πρόδρομους του Ελευθεροτεκτονισμού, ασχέτως του εάν ο τελευταίος δεν διατήρησε όσο θα έπρεπε και σε όλες του τις μορφές, τον Μυσταγωγικό του χαρακτήρα. Σήμερα υπάρχουν λίγοι δυστυχώς «Παραδοσιακοί» Τεκτονικοί Οργανισμοί οι οποίοι διατηρούν τις βασικές αρχές της Μυσταγωγικής Παράδοσης.

Στόχος του Ροδοσταυρισμού είναι η περαιτέρω εξέλιξη της ανθρωπότητας μέσα από την ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του κάθε ατόμου. Σκοπός του είναι να δώσει τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να ζήσει σε αρμονία με τις δημιουργικές, κοσμικές δυνάμεις επιτυγχάνοντας υγεία, ευτυχία και γαλήνη.

Πέραν αυτών, η Εταιρία των «Αγνώστων Φιλοσόφων» ή αλλιώς «Εταιρία των Κοσμοπολιτών» και οι «Εκλεκτοί Κοέν» του Μαρτίνες ντε Πασκουαλλύ διατήρησαν τις Ροδοσταυρικές δοξασίες και από αυτές τις οργανώσεις προήλθε αργότερα ο Μαρτινισμός. Έτσι συνοπτικά, ο Παραδοσιακός Τεκτονισμός^[2] και ο Μαρτινισμός^[3] διατηρούν τις Ροδοσταυρικές Δοξασίες. Τάγματα που έφεραν τον τίτλο του Rose+Croix, εμφανίσθηκαν κατά τον 14ο αιώνα, ως κληρονόμοι (σύμφωνα με τον Αλχημιστή Michael Maier [1568–1622]) Κολεγίων Πυθαγορείων, Αιγυπτίων, Ινδουϊστών, Ευμολπιδών της Ελευσίνας, Βραχμάνων, Μάγων της Περσίας, Γυμνοσοφιστών της Αιθιοπίας και Αράβων. Στην Φλωρεντία κατά τον 17ο αιώνα υπήρξε ένα «Τάγμα των Μάγων», αποσχισμένο τους Αδελφούς R+C κατά τον 15ο αιώνα.

Σύμφωνα με τον Jean-Pierre Giudicelli de Cressac Bachelerie, Γάλλοι Ναΐτες που κατέφυγαν διωκόμενοι στην Αγγλία, όταν επέστρεψαν μέσω της νήσου Mull, ίδρυσαν στις 3 Δεκεμβρίου 1316 το Τάγμα των «Πρεσβυτέρων Αδελφών του Rose+Croix» ή «FAR+C». Πολλές άλλες αναφορές έχουν καταγραφεί για Τάγματα Ροδοσταύρων, τις οποίες δεν μπορούμε σε μία συνοπτική περιγραφή όπως αυτή, να αναφέρουμε.

Αρκετά όπως νωρίτερα, και συγκεκριμένα στο Βυζάντιο υπήρξε Ροδοσταυρική παρουσία και μυητική δραστηριότητα, κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και νωρίτερα. Το Τάγμα των «Αδελφών της Ανατολής» υπήρξε μυητικό Τάγμα που συστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1090 υπό την αιγίδα του Αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού. Από το Τάγμα αυτό προήλθε μία μυστική και μυστικιστική Αδελφότητα, το Τάγμα των «Αγνώστων Φιλοσόφων». Στην γενεαλογία αυτού του Τάγματος είχαν προηγηθεί ο Ερρίκος Κούνραθ (συγγραφέας του «Αμφιθεάτρου της Αιώνιας Σοφίας»), ο Ερρίκος Σήθων ο κοσμοπολίτης, ο μαθητής του Σεντιβόγκιους, ο δούκας Σαξώνιος Κομνηνός και ο Ιάκωβος Μπαίμε. Σε αυτήν την Αδελφότητα, μυήθηκε ο Louis Claude de Saint Martin. 

Η "δημόσια" εμφάνιση των πρώτων Ροδοσταύρων συνέβη το 1614 όταν κυκλοφόρησε το μανιφέστο «Fama Fraternitatis», μιας άγνωστης μέχρι τότε Αδελφότητας του Ρόδου και του Σταυρού. Λίγο αργότερα ακολούθησε ένα άλλο μανιφέστο με τίτλο «Confessio Fraternitatis R+C» ή «Ομολογία της Αδελφότητας των Ροδοσταύρων». Σε αυτά τα κείμενα, οι συγγραφείς τους μιλούσαν για μία μεταρρύθμιση ολόκληρου του κόσμου, τη σύνθεση όλων των Γνήσιων Φιλοσοφικών ρευμάτων για την άνθιση μιας νέας εποχής πνευματικής επανάστασης. Το 1616 έκανε την εμφάνισή του άλλο ένα βιβλίο ανώνυμου συγγραφέα με τίτλο «Οι Χυμικοί Γάμοι του Κρίστιαν Ροζενκρόϋτς». Θεωρήθηκε ότι ανήκε στον Βαλεντίν Αντρέα ο οποίος βάσισε το έργο του στον γάμο του Φρειδερίκου του Ε’ Πρίγκηπα τη Ρηνανίας με την Ελισάβετ Στιούαρτ κόρη του Ιάκωβου του Α’ της Αγγλίας. Οι αλλαγές που συνέβησαν στην Ευρώπη της εποχής εκείνης συνέβαλαν στην διαμόρφωση του περιβάλλοντος που ενέπνευσε τον Διαφωτισμό. Στον Διαφωτισμό συντάχθηκαν αργότερα οι Ροδόσταυροι, οι Αλχημιστές κ.α.

Αργότερα ιδρύθηκε το Αόρατο Κολέγιο των Ροδοσταύρων, το οποίο πήρε επίσημη μορφή και αποτέλεσε τον πρόδρομο της σημερινής Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου. Τέθηκε υπό την αιγίδα του Ιάκωβου του Α’ της Αγγλίας. Τότε όμως, αποτελούσε τον πρώτο οίκο ελεύθερης επιστήμης, κάτι που αργότερα χάθηκε, αφού εγκαταλείφθηκε ο Εσωτεριστικός του προσανατολισμός. Μετά τον πρώτο της πρόεδρό του, τον Τέκτονα και Αλχημιστή Ρόμπερτ Μόρεϋ, ανέλαβε ο Ισαάκ Νεύτων.

H Ερμητική Παράδοση βρήκε σάρκα και οστά συμβάλλοντας στην εξέλιξη του Δυτικού κόσμου. Όπως κάποιοι σύγχρονοι Εσωτεριστές έγραψαν: «ο Ροδοσταυρισμός είναι μία έκρηξη της πανάρχαιης Εσωτερικής Παράδοσης».

Σήμερα, ο Ροδοσταυρισμός και η Ροδοσταυρική κοσμοθεωρία ενυπάρχουν στους υψηλούς βαθμούς του Μαρτινισμού, καθώς και του Παραδοσιακού Τεκτονισμού.

Read More