Το μυαλό κάθε ανθρώπου μπορεί να αρχίσει να χτίζει λάθος αναμνήσεις ή να διαστρεβλώνει τη σειρά, με την οποία εξελίσσεται κάτι. Όσο λογικό ή παράλογο και να ακούγεται, ο καθένας μας μπορεί να πείσει τον εαυτό του σε τέτοιο σημείο, που να αρχίσει να υπερασπίζεται ως αληθινή μία θύμηση που δημιούργησε ο ίδιος ο εγκέφαλος του. Πρόκειται για μία διαδικασία, που δεν οφείλεται σε κάποια παθογένεια. Όλοι το κάνουμε.Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης (Universidad de Barcelona, UB) βρήκαν ποιο μέρος του εγκεφάλου ευθύνεται για την παραγωγή λάθος αναμνήσεων. Η έρευνα βασίστηκε στη συμμετοχή 48 υγιών εθελοντών ηλικίας 20 έως 30 ετών και οι οποίοι δεν έπασχαν από προβλήματα απώλειας μνήμης. Μετά από διάφορες δοκιμασίες, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το 75% των συμμετεχόντων θυμόταν ως πραγματικά, γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ. Έτσι, χάρη σε μία νέα διαγνωστική τεχνική (Diffusion Tensor Imaging), κατάφεραν να συγκρίνουν και τις διαφορές στα μέρη του εγκεφάλου αυτών που είχαν περισσότερες λάθος «καταγραφές» από άλλους. Στις φανταστικές αναμνήσεις παρεισφρύουν ζώνες του εγκεφάλου, διαφορετικές από αυτές που «κρατάνε» τις πραγματικές μνήμες. Οι διαφορές ανάμεσα στα άτομα εντοπίζονται στη διαφορετική δομή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, που αποτελείται από νευρικές ίνες, οι οποίες συνδέουν τα σημεία του εγκεφάλου. Οι αληθινές αναμνήσεις αποθηκεύονται χάρη στη λειτουργία της λευκής ουσίας. Οι άνθρωποι που έχουν «πιο αξιόπιστες αναμνήσεις » έχουν και καλύτερη σύνδεση των νευροαξόνων στον εγκέφαλο. Για τους «φαντασιόπληκτους», ο μηχανισμός που τους «πλήττει» είναι η προσπάθεια του εγκεφάλου να γεμίσει τα κενά σε μία α-συνέχεια πραγματικών αναμνήσεων. Ουσιαστικά, η έρευνα έδειξε πως για να παράγουμε τη λανθασμένη ανάμνηση, χρησιμοποιούμε ήδη υπάρχουσες και σχετικές πληροφορίες. Δεν προκύπτουν, δηλαδή, από το πουθενά. Απλά, είναι τόσο ισχυρός ο εγκέφαλος που το άτομο, και να αμφιβάλει αρχικά, στη συνέχεια καθιστά αυτό, που δεν συνέβη ποτέ, γεγονός. Ο υπεύθυνος της μελέτης κατέληξε στο ότι, μάλλον, αυτοί που είναι πιο «έγκυροι» καταφεύγουν πιο σπάνια στη μέθοδο της «πλήρωσης των κενών μνήμης».ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΑΕΙ ΤΑ ΛΥΣΑΚΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΜΑΣ ΠΑΝΤΩΣ.ΓΕΝΙΚΩΣ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΜΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΤΙ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΗΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΤΙ ΠΕΙ ΤΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΑΣ ΜΥΑΛΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ.
Το μυαλό κάθε ανθρώπου μπορεί να αρχίσει να χτίζει λάθος αναμνήσεις ή να διαστρεβλώνει τη σειρά, με την οποία εξελίσσεται κάτι. Όσο λογικό ή παράλογο και να ακούγεται, ο καθένας μας μπορεί να πείσει τον εαυτό του σε τέτοιο σημείο, που να αρχίσει να υπερασπίζεται ως αληθινή μία θύμηση που δημιούργησε ο ίδιος ο εγκέφαλος του. Πρόκειται για μία διαδικασία, που δεν οφείλεται σε κάποια παθογένεια. Όλοι το κάνουμε.Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης (Universidad de Barcelona, UB) βρήκαν ποιο μέρος του εγκεφάλου ευθύνεται για την παραγωγή λάθος αναμνήσεων. Η έρευνα βασίστηκε στη συμμετοχή 48 υγιών εθελοντών ηλικίας 20 έως 30 ετών και οι οποίοι δεν έπασχαν από προβλήματα απώλειας μνήμης. Μετά από διάφορες δοκιμασίες, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το 75% των συμμετεχόντων θυμόταν ως πραγματικά, γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ. Έτσι, χάρη σε μία νέα διαγνωστική τεχνική (Diffusion Tensor Imaging), κατάφεραν να συγκρίνουν και τις διαφορές στα μέρη του εγκεφάλου αυτών που είχαν περισσότερες λάθος «καταγραφές» από άλλους. Στις φανταστικές αναμνήσεις παρεισφρύουν ζώνες του εγκεφάλου, διαφορετικές από αυτές που «κρατάνε» τις πραγματικές μνήμες. Οι διαφορές ανάμεσα στα άτομα εντοπίζονται στη διαφορετική δομή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, που αποτελείται από νευρικές ίνες, οι οποίες συνδέουν τα σημεία του εγκεφάλου. Οι αληθινές αναμνήσεις αποθηκεύονται χάρη στη λειτουργία της λευκής ουσίας. Οι άνθρωποι που έχουν «πιο αξιόπιστες αναμνήσεις » έχουν και καλύτερη σύνδεση των νευροαξόνων στον εγκέφαλο. Για τους «φαντασιόπληκτους», ο μηχανισμός που τους «πλήττει» είναι η προσπάθεια του εγκεφάλου να γεμίσει τα κενά σε μία α-συνέχεια πραγματικών αναμνήσεων. Ουσιαστικά, η έρευνα έδειξε πως για να παράγουμε τη λανθασμένη ανάμνηση, χρησιμοποιούμε ήδη υπάρχουσες και σχετικές πληροφορίες. Δεν προκύπτουν, δηλαδή, από το πουθενά. Απλά, είναι τόσο ισχυρός ο εγκέφαλος που το άτομο, και να αμφιβάλει αρχικά, στη συνέχεια καθιστά αυτό, που δεν συνέβη ποτέ, γεγονός. Ο υπεύθυνος της μελέτης κατέληξε στο ότι, μάλλον, αυτοί που είναι πιο «έγκυροι» καταφεύγουν πιο σπάνια στη μέθοδο της «πλήρωσης των κενών μνήμης».ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΑΕΙ ΤΑ ΛΥΣΑΚΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΜΑΣ ΠΑΝΤΩΣ.ΓΕΝΙΚΩΣ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΜΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΤΙ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΗΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΤΙ ΠΕΙ ΤΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΑΣ ΜΥΑΛΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ.
