Να ποιοί έχουν ανάγκη τίς περιοδικές δόσεις

 Η ανοσολογική ανεπάρκεια [(immunodeficiency) ή ανοσοκαταστολή] είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι σε θέση να επιτελέσει σωστά και πλήρως τον ρόλο του (είναι δηλαδή ανεπαρκές), με αποτέλεσμα η ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμήσει παθογόνα μικρόβια, παράσιτα και ιούς να είναι περιορισμένη ή εντελώς απούσα. 



Παρόλο που το άρθρο αυτό επικεντρώνεται στον άνθρωπο (Homo sapiens), ανοσολογική ανεπάρκεια μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε οργανισμό που έχει ανοσοποιητικό σύστημα, όπως π.χ. στον κοινό ποντικό (Mus musculus). Το άτομο που παρουσιάζει ανοσολογική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται ως ανοσοκατεσταλμένο (immunocompromised). Η ανοσολογική ανεπάρκεια, συνήθως, σχετίζεται με ανεπαρκή αριθμό ή αδυναμία δράσης είτε των ειδικών κυττάρων άμυνας του οργανισμού (π.χ. Β-λεμφοκύτταρα, Τ-λεμφοκύτταρα) είτε κάποιων άλλων πρωτεϊνών του πλάσματος (π.χ. συστήματος του συμπληρώματος. Υπάρχουν δυο κύριες κατηγορίες ανοσολογικής ανεπάρκειας: η πρωτογενής και η δευτερογενής ή επίκτητη.

Πρωτογενής ανοσολογική ανεπάρκεια
Η πρωτογενής ανοσολογική ανεπάρκεια περιλαμβάνει μια πλειάδα σπάνιων και συχνά κληρονομικών παθήσεων (π.χ. σύνδρομο DiDeorge, σύνδρομο Omenn, ανεπάρκεια ανοσοφαιρίνης Α, ανεπάρκεια του παράγοντα 3 του συστήματος του συμπληρώματος, κ.ά.). Ως συνέπεια, το άτομο παρουσιάζει μειωμένη ικανότητα αντιμετώπισης παθογόνων μικροοργανισμών από την παιδική ηλικία. Η σοβαρότητα της νόσου εξαρτάται από το ποιο/α στοιχείο/α του ανοσοποιητικού συστήματος απουσιάζει/ζουν ή υπολειτουργεί/ργούν. Η αντιμετώπιση είναι αυστηρώς εξειδικευμένη και περιλαμβάνει χορήγηση ανοσοσφαιρινών, αντιβιοτικών, μεταμόσχευση μυελού των οστών και την εν εξελίξει γονιδιακή θεραπεία.

Δευτερογενής ή επίκτητη ανοσολογική ανεπάρκεια
H δευτερογενής ή επίκτητη ανοσολογική ανεπάρκεια (secondary or acquired immunodeficiency) είναι πιο συχνή από τη πρωτογενή. Παρόλο που το ανοσοκατεσταλμένο άτομο γεννήθηκε με φυσιολογικό και πλήρως λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα, ένα γεγονός που συνέβει στη ζωή του οδήγησε σε προσωρινή ή μόνιμη ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος. Καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν δευτερογενή ανοσολογική ανεπάρκεια είναι το γήρας, η εγκυμοσύνη, η μη σωστή διατροφή, ο καρκίνος, η χρήση ορισμένων φαρμάκων (π.χ. κορτικοστεροειδή, ανοσοκατασταλτικά, κ.ά.), χειρουγικές επεμβάσεις, μεταμόσχευση οργάνων καθώς και ορισμένες βακτηριακές, παρασιτικές, μυκητιασικές και ιογενείς λοιμώξεις. Τα άτομα που πάσχουν από δευτερογενή ανοσολογική ανεπάρκεια αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο κίνδυνο από τις λεγομένες ευκαιριακές λοιμώξεις (opportunistic infections). Η πιο γνωστή αιτία επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας είναι η ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (Human Immunodeficiency Virus – HIV), που προκαλεί το Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, πιο γνωστό ως AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome). Η αντιμετώπιση της δευτερογενούς ανοσολογικής ανεπάρκειας εξαρτάται από το αίτιο που την προκάλεσε. Συνήθως η άρση της αιτίας θα επαναφέρει τη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (π.χ. διακοπή λήψης κορτικοστεροειδών ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, σωστή και πλήρης διατροφή).

Συμβουλές για Πρωθυπουργούς

 Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει και εσείς αλλά το τελευταίο καιρό δημιουργείται ένα μικρό θέμα σχετικά με τους θεσμούς, διάφορους θεσμούς που έχουμε, θεσμοί οι οποίοι κατά κύριο λόγο υφίστανται και υπάρχουν απλά και μόνο για να διαφυλάττουν το κοινό συμφέρον αλλά και τους ανθρώπους που με δυσκολία τις περισσότερες φορές, ή με ευκολία, αντιλαμβάνονται και  καταλαβαίνουν. Ενας από αυτούς τους θεσμούς που τείνουν να εξαλειφθούν ή να διαρρηχθούν πλήρως και απολύτως στην ψυχολογία μας είναι και ο θεσμός του Πρωθυπουργού, ο πρωθυπουργικός θεσμός, ο οποίος είναι ένα τεράστιο δώρο για το κοινό σύστημα και γενικότερα για την κοινωνία μας.



Τι σημαίνει όμως πρωθυπουργός και πώς μπορεί να γίνει κάποιος πρωθυπουργός; Για να γίνεις πρωθυπουργός το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις ένα πολιτικό κόμμα, να έχεις αναγγείλει τις προεκλογικές σου δέσμευσεις έτσι ώστε όταν θα αναλάβεις την πρωθυπουργία και τις τύχες ενός λαού να είσαι πιστός σε αυτά ακριβώς που έχεις προαναγγείλει. Φυσικά η Βασική λειτουργία ενός πρωθυπουργού πάνω από όλα είναι να διαφυλάττει απολύτως το σύνταγμα, που κατά πάσα πιθανότητα είναι γνώστης του Συντάγματος. Το αμέσως επόμενο που θα χρειαστεί είναι να μπορεί να λύνει κάποια ζητήματα που εμφανίζονται κατά την περίοδο  της θητείας του.


Σύνθετη δουλειά, πολυσύνθετη δουλειά, πολύ ισχυρός δεσμός, πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη, δεσμός με το σύνταγμα, δεσμός με την συνταγματικότητα, δεσμός με την ορθοδοξία στην παρούσα φάση, δεσμός με το κοινό που αποφάσισε εφόσον διάβασε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις ενός μέλλοντα πρωθυπουργού και αποφάνθηκε. Αποφάσισε να τον επιλέξει ανάμεσα σε διάφορους γιατί το πρόγραμμα το οποίο παρουσίασε ενδιαφέρει και ήταν πάρα πολύ ωφέλιμο για όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην εκλογική διαδικασία. Ο πρωθυπουργός λοιπόν σαν πρώτο χρέος του είναι να συνειδητοποιεί τα κατά μέρους ή επιμέρους αν θέλετε προβλήματα, προβλήματα τα οποία μπορεί να έχει βρει από τους προκατόχους του και είναι υποχρεωμένος να επιλύσει με τον πιο σωστό και συμφέροντα τρόπο για το ευρύτερο κοινό και πάνω από όλα να μην δημιουργεί προβλήματα. 


Να μην δημιουργεί προβλήματα με την έννοια της εκτροπής, της συνταγματικής παρεκτροπής, να μην αλλοιώνει το σύνταγμα, να μην εκμεταλλεύεται πράγματα τα οποία του δίνουν τη δυνατότητα μέσω του συντάγματος να παραποιήσει διάφορες καταστάσεις έτσι ώστε να λειτουργεί προς όφελός του κάποιες φορές ή προς όφελος κάποιων τρίτων θα έλεγα. 


Έτσι λοιπόν ένας πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός, ο πρωθυπουργός έχει μεγάλο μεγάλο χρέος και μεγάλη υποχρέωση να διατηρήσει τα ήθη και τα έθιμά του έθνους το οποίο τον επέλεξε να είναι πιστός στο Σύνταγμα το οποίο προϋπήρχε από αυτόν, να είναι ο άνθρωπος που επιλύει τα προβλήματα που βρήκε, σίγουρα να μην είναι ο άνθρωπος που δημιουργεί προβλήματα. Η κάθε τύχη και η κάθε προσωπικότητα και η κάθε ζωή σίγουρα κρέμεται από έναν πρωθυπουργό, έναν πρωθυπουργό ο οποίος είναι της επιλογής μας, της επιλογής του πολίτη. Ο πολίτης ο ίδιος επέλεξε τον Πρωθυπουργό με βάση όλα αυτά που υποσχέθηκε ότι θα τηρήσει. 


Σε άλλη περίπτωση απλά υπάρχει η κοινή, η κλασική καπήλευση του θεσμού του πρωθυπουργού με αποτέλεσμα να μην είναι κανείς ικανοποιημένος, ζωές να κινδυνεύουν, άνθρωποι να βολιδοσκοπούνται, άνθρωποι να φυλακίζονται, άνθρωποι να μην μπορούν να διαβιώσουν, να μην έχουν τα προς το ζην. Ένας πρωθυπουργός λοιπόν ο οποίος βυθίζει σε φτώχεια, βυθίζει σε ανεργία, βυθίζει σε αρρώστια, καταστέλλει το σύνταγμα σε πρώτη ευκαιρία, Ένας τέτοιος πρωθυπουργός σίγουρα απλά καπηλεύεται το θεσμό, ένα θεσμό που στον τόπο μας τον έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη και ένα θεσμό που στο παρελθόν έχει δημιουργήσει όλο αυτό το μεγαλείο του έθνους και του κράτους μας. 


Ο πρωθυπουργός λοιπόν, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, που δημιουργεί όλες αυτές τις ατασθαλίες σίγουρα δεν είναι Πρωθυπουργός και σίγουρα δεν δικαιούται να φέρει το θεσμό στην πλάτη του, ένα θεσμό πάρα πολύ σημαντικό και πάρα πάρα πολύ βαρύ.Την τελευταία δεκαετία διάφοροι που βρέθηκαν  στον πρωθυπουργικό θώκο και θεσμό δεν τον τιμησαν, βρέθηκαν απλά και μόνο για να καπηλευτούν και να κοροϊδέψουν όλους αυτούς που τους επέλεξαν, άλλοτε με πόνο, άλλοτε χωρίς πόνο. 


Έχουν λοιπόν την τελευταία δεκαετία ,ίσως και παραπάνω, που τείνουν στην Συνταγματική εκτροπή, και όταν λέμε Συνταγματική εκτροπή εννοούμε ότι άλλα επιτάσσει το Σύνταγμα, αλλά πράττουν, άλλα υποσχέθηκαν, και τα αποτελέσματα είναι αυτά που έχουμε σήμερα, δηλαδή ιδιαίτερη φτώχεια, ιδιαίτερη ανεργία, μεγάλο ιατροφαρμακευτικό πρόβλημα, σοβαρά προβλήματα με απάτες γύρω από φάρμακα, αρρώστιες, και τα λοιπά.


Ενας πρωθυπουργός λοιπόν, και πιστεύω να συμφωνήσετε και εσείς, δεν δικαιούται να φέρει το θεσμό. Ένας πρωθυπουργός ο οποίος εξελίσσεται σε εν δυνάμει δικτατορίσκο και απατώντας μάλλον όλους όσους τον επέλεξαν και τον ώθησαν σε αυτή τη θέση με πόνο ψυχής για να μπορέσουν να καλυτερέψουν τον τρόπο διαβίωσης τους. Σίγουρα είναι προδομένοι και όχι από τον Πρωθυπουργικό θεσμό αλλά κάποιον συγκεκριμένο πρωθυπουργό. 


Όλοι λίγο-πολύ οι πρωθυπουργοί έχουν την τάση να αλλοιώνουν και να καπηλεύονται κάποια πράγματα αλλά έχει πολύ μεγάλη διαφορά όταν αλειώνεις το σύνταγμα κατά 1% και εντελώς αλλιώς είναι όταν το αλοιώνης κατα 95%. Από κει και μετά η παραμονή ενός τέτοιου ανθρώπου στην εξουσία κάτω από τον θεσμό του Πρωθυπουργού εγκυμονεί ιδιαίτερους κινδύνους, είναι μία πολύ μικρή ή μεγαλύτερη αν θέλετε Δικτατορία. 


Άλλωστε δικτατορία θεωρείται οποιαδήποτε παράκαμψη του συντάγματος, αποφασίζουμε και διατάσσουμε για διάφορους υπόκωφους και ανυπόστατους λόγους, και διατάσσουμε ένα ολόκληρο λαό, ένδοξο λαό, έναν πολύ γενναίο και έναν πολύ αγαθό λαό. Όταν λοιπόν αποφασίζουμε και διατάζουμε ένα τέτοιο λαό σίγουρα δεν είμαστε πρωθυπουργοί, είμαστε κάτι άλλο, βέβαια ο καθένας θα βρει τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Ο πρωθυπουργικός θεσμός δεν καλύπτεται, τουλάχιστον εδώ και αρκετά χρόνια, από πρωθυπουργούς.


Σίγουρα η Ελλάς, το έθνος, το κράτος, έχει Σύνταγμα και έχει Σύνταγμα από το 1824, από τον καιρό που οι Γερμανοί, καθηλώνοντας τον τότε Κολοκοτρώνη τον υποχρέωσαν σε βασιλέα ο οποίος έκανε και τη διακήρυξη του συντάγματος. Αυτό βέβαια ειναι ένα άλλο θέμα το οποίο ίσως σας απασχολήσει και μπορείτε να το αναζητήσετε, και σίγουρα θα βρείτε πιθανόν και την αλήθεια. Εάν ενδιαφέρεστε βέβαια, γιατί οι καιροί είναι λίγο περίεργοι. Σίγουρα πρέπει να αναζητούμε και να αναθεωρούμε πολλά πράγματα. Να είστε καλά λοιπόν όπως και να χει, να σκέφτεστε θετικά, και αγαπάτε αλλήλους, γιατί όχι.


ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ